Jorida Satka: Në dritën e vetëtimës

Në dritën e vetëtimës

digjen yjet në ajër.

Sytë e gjakosur

luftonin me lotët…

Një copë zemre e more

tek thyeje urinë.

M’u thinj mendimi i largësisë,

ku malli po psherëtin mbi pjesën

e mbetur të zemrës.

Akoma duhemi ne…

Vetëtimat nuk mbaronin…

Gjysma e zemrës akoma të kërkon të të japë pjesën e mbetur të saj…