PËRKUSHTIMI PËR ATDHEDASHURI PO SHNDËRROHET NË ISLAMOFOBI

Islamofobia është bërë temë shumë e përfolur dhe e debatuar në Kosovë. Temë që po krijon ndarësi dhe armiqësi në popullin tonë shqiptar. Temë shumë e ndjeshme, por e shoh të rëndësishme të jap një preokupim, një mendim apo qoftë edhe kontribut të dobishëm timin të vogël në këtë drejtim .

Termi “islamofobi” nënkupton frikë, urrejtje apo paragjykim ndaj fesë islame ose muslimanëve në përgjithësi.

Ngritja e alarmit për islamofobinë në Kosovë, nga politikan, intelektual të rangit të lartë të nivelit qendror e lokal e të prijësve fetar, si dhe nga popullata e pafajshme dhe e thjeshtë që frymëzohet në këtë frymë, shpirtërisht nuk më le të qetë, sepse siç thotë një fjalë e urtë popullore: “Mizën po e bëjmë buall” kur është në pyetje islamofobia, ndërsa “Buallin e bëjmë mizë”, kur janë në pyetje ngjarjet historike, kulturore dhe kombëtare, nëpërmjet të cilave përmes parardhësve tanë është ruajtur gjuha, kultura, tradita dhe identiteti ynë i shëndosh kombëtar.

Në Kosovë, nga islamofobia nuk do të duhej të ketë frikë asnjë Shqiptarë, por as ta preokupoj asnjëherë kjo çështje, sepse në Kosovë, islamofobi të vërtetë apo reale nuk ka. Prandaj, nuk paraqet kurrnjë rrezik për vëllezërit tanë shqiptarë të besimit islam. Nëse ndonjë herë krijohet përshtypja e tillë (islamofobisë), kjo ndodhë jo për shkak të islamit, por atëherë kur vjen kundërpërgjigjëja ndaj personave apo grupeve ekstreme e fundamentaliste të cilët fyejn personalitetet e shquara kombëtare, si dhe ndaj atyre që tentojnë ta ç’orjentojnë popullin tonë drejtë një kulture apo kataklizmë e traditë të huaj fetare e kombëtare, që do të ishte hapi më i gabuar dhe më tragjik për popullin tonë.

Shqiptarët në Kosovë, pa dallim besimi, patjeter se duhet të shqetësohen dhe të brengosen shumë për shqiptarofobi, sepse çdo veprim apo përkushtim i njeriut për atdhedashuri po shndërrohet në islamofobi. Kjo mund të dëshmohet me shumë fakte dhe argumente në jetën e sotme të përditshme.

Ndaj po i veçoj disa sish dëshmi:

Kur diskutohet apo debatohet për pasojat e mëdha që populli ynë ka përjetuar nga Perandoria Otomane, menjëherë pason etiketimi: islamofob.

Kur debatohet për Turqinë e sotme, që punon për interesa të veta kulturore dhe fetare në Kosovë, pason etiketimi: islamofob.

Kur kundështohet pohimi se Turqit i kemi vëllezër, menjëherë etiketimi: islamofob.

Kur diskutohet për Shtetet Arabe dhe konstatohet se popullin tonë kurrë nuk e ka lidhur asgjë me kulturën apo traditen arabe, menjëherë etiketimi: islamofob.

Kur kundërshtohet ndonjë prijës fetar (hoxhë) i cili merrë guxim dhe fyen personalitetet kombëtare të cilët kanë lanë gjurmë të mëdha në historinë e Kombit tonë, menjëherë etiketimi: islamofob. Ai ka të drejtë të fyen, ndërsa askush nuk ka të drejtë ate ta kundërshton!

Kur me të drejtë konstatohet, se përdorimi i flamurit arab (që nuk është simbol i fesë islame) është i panevojshëm (neveritëse) në ritet e salikimit (varrimit) mbi trupin e njeriut që lindi Shqiptar, jetoj si Shqiptar dhe vdiq si Shqiptar, prap etiketimi: islamofob.

Kur diskutohet për rreziqet e mëdha që i kanosen Kosovës nga sektet e ndryshme (të dyshimta) që fshehen nën ombrellën e institucioneve fetare, menjëherë etiketimi: islamofob.

Njerëzit të cilët duan ta mbrojnë dhe respektojnë Kushtetuten e Republikës së Kosovës, e cila e definon Kosovën si shtet laik, si dhe frika e tyre nga islami politik, që mund të jetë kërcnimi më i rrezikshëm dhe më i dëmshëm për Kosovën dhe popullin shqiptar, prap etiketimi: islamofob.

Pra, gjithçka që nuk shkon në dobi të individëve apo grupeve me ide të tilla, qoftë edhe në dëmë të kombit tonë shqiptar, po qe se u kundërshtua, menjëherë pason etiketimi: islamofob.

Të etikohen njerëzit e besimeve tjera si islamofob, mund të kuptohet disi. Por të etikohen si islamofob shqiptarët e besimit islam, të cilët haptas e pranojnë se i takojnë këtij besimi, e quditshme. Dmth. që besimtari islam ka frikë nga vetvetja, ka paragjykime për besimin e vet, e urren vetveten, familjen, si dhe besimtarët që i takojnë po të njejtit besim! Ja, në çfarë mënyre vlerësohet islamofobia në Kosovë!

Islamofobia ka filluar të përhapet viteve të fundit, sikur edhe shumë çka tjetër, me qëllime të destabilitetit kulturor, fetar dhe kombëtar. Tendenca është shumë e çartë: që nëpërmjet “islamofobisë” t’i nxisin njrëzit të bëhen besimtarë më të devotshëm, ta duan më shumë islamin (për inatë të tjerëve), sepse islami qenka i rrezikuar nga islamofobët!

Populli ynë Shqiptar në të kaluarën ka vuajtur shumë nga pushtues dhe armiq të jashtëm, por shpesh herë kemi qenë e keqja apo më konkret e zeza e vetvetes, me armiqë të brendshëm të cilët e kanë quajtur veten shqiptar, por në fakt kanë qenë argat të armiqëve tanë, të cilët edhe janë shkolluar nga shtetet armike, për misionin e tyre në dëmë të popullit (e parardhësve të tyre që e dhanë jetën dhe gjakun e tyre për vendin e tyre-Shqipërinë Kastriotane dhe Kosovën Dardane).

Unë kam shumë miq shqiptar të besimit islam, me të cilët kemi krijuar raporte familjare, sepse ashtu ndihemi njëri me tjetrin në vizitat e ndërsjellta që i bëjmë. Më ka ndodhur shumë herë që të moshuarit të ma bëjn pyetjen: “Pse na kanë thanë hoxhallarët: për tu ba katalik, më parë duhet me u ba shka!” Çfarë tmerri! Përse e kanë thënë këtë gjë? Sigurisht nga frika e kthimit të popullit shqiptar në rrënjët e veta dhe nga dëshira e armiqëve tanë, për ta lenë popullin shqiptar të pa emancipuar, të mbrapambetur dhe të pa kulturuar.

Këta njerëz kanë mësuar (predikuar) që gjinia femrore nuk benë të shkollohet! Përse? Që vajza të mbetet e pa emancipuar, të jeton si skllave, të manipulohet me te në çdo aspekt, të mos i jepet mundësia për edukim dhe avancim të familjes-fëmijëve, sepse roli i gruas – nënës – është detyrë e shenjtë, njëkohësisht është rol shumë i rëndësishëm dhe i domosdoshëm për edukim dhe formim të brezave të ardhshëm dhe të familjes në përgjithësi.

Kanë mësuar (predikuar) që në varreza të mos vendosen përmendore, të mos ketë kurrnjë epitaf (mbishkrim varri) apo foto! Përse? Që të zhduket çdo gjurmë e ekzistimit të familjarëve të tyre shqiptarë në trojet e tyre. Një gurë pa kurrnjë mbishkrim, pa emër, pa mbiemër, pa datë të lindjes, pa datë të vdekjes, pas një kohe zhdukët çdo gjurmë historike të ekzistimit të njerëzve në ato troje.

Ndërsa sot (për interese materiale), tentohet t’i humbë shkëlqimi fytyrës së bukur shqiptare, në të cilën ka shkëlqyer nderi dhe morali personal dhe familjar. Prandaj, humbja e vlerave dhe virtyteve familjare, nderit dhe moralit familjar, na dërgon në një errësirë apo qorsokak, në asimilim dhe zhdukje të popullit shqiptar, i cili në të kaluarën ka qenë burim i kulturës, moralit, emancipimit dhe civilizimit njerëzor.

Këto shqetësime e preokupojnë pjesën dërmuese të popullit tonë dhe si të tilla nuk kanë lidhje me islamofobi, por me Atdhedashuri.

Krizës së madhe politike e shoqërore në Kosovë, t’i shtohet kriza fetare, kombëtare dhe kulturore, është e pakuptueshme dhe e pajustifikueshme.

Vëllezër dhe motra Shqiptarë, pavarësisht rrethanave dhe situatave në të cilat gjindemi, duhet vepruar me qetësi, guxim dhe urti, për një të ardhme më të mirë dhe më të sigurt të kombit tonë, për një të ardhme me kulturë dhe traditë të lashtë Iliro-Dardanë.

“Jini, prandaj të mençur porsi gjarpërinjtë dhe të thjeshtë porsi pëllumbat!” (Mt 10,16)