Sulejman Mato: Kthimi

Kthehet gjethja e vjeshtës në një shami lamtumire,

kthehet shiu i marsit në lot të ndritur fëmije,

kthehet vjeshta e artë në thellësi të vjeshtës së artë,

e kthehet zemërimi i një fëmije në një klithmë universale.

Kthehet mjegulla e natës në kalin e Kostandinit të vdekur,

kthehen të vdekurit e njëqind vjetëve në zogj e në milingona,

kthehen yjet e detit në yje galaktikash të largëta,

kthehen fjalët e të dashuruarve në ylberë e zogj ëndrrash,

Kthehen gjethet e lisave në zogj stuhish,

kthehet kupola e qiellit në plantacione qershish.

Kthehet shpirti im në erë,

në zë e në frymë,

në gjethe vjeshte që vërtitet qiejve pa pushim.