Vlora Obertinca: Beso!

Në një ditë të bukur

Kur dielli rrezonte,

Kisha shkuar me mendime

Atje ku zemra shkonte,

Atje ku trupi pushonte

Atje ku shpirti shpirtin e kërkonte,

Atje ku dy të dashuruar

Dikur një qiell i bashkonte,

Ditët kalojnë

Malli për të më kaploi,

Vallë pse u desh kaq shumë kohë

pa e parë të kalojë?

Athua gjërat ashtu të jenë shkruar

Të rrijmë larg

pa u parë e pa u përqafuar?

Ngase fatet në jetë

që moti janë përcaktuar,

Thonë duhet t’i pranojme

ashtu si janë shkruar.

Por jo, ne kemi fuqi mendore për t’i ndryshuar

Se fuqia e mendjes ka edhe malin për ta rrëzuar,

Të lutem beso në fuqinë e dashurisë

Që shpejt do ngadhnjejë në betejën e lumturisë,

Dhe kur një ditë do jemi takuar,

A do të kemi forcë t’i themi njëri-tjetrit

TË DUA!