Ilir MANXURA: GRUAJA QË SHISTE ËMBELSIRA 

Ajo

Në buzëqeshjet e saj elektrizuese

Si dridhje të fuqishme

Nga dimensione engjëllore

Mbarte plot sekrete.

Pengje…

Plot pengje mbarte shpirti i saj.

Tek mbyllte ëmbelsirat në kuti dhuratash

Dukej,

sikur i përkëdhelte ato

Me fjongot

Që ndërthurnin një ëmbëlsi të ndërsjelltë

Ndërmjet kutive dhe syve të saj.

Nën heshtjet paqësore

Të mesazheve të saj të vetmuara

Shkruar mbi pakot me mbishkrime të koduara

Ajo fshinte dashuritë e saj.

Dashuri

Që burgoseshin

Brenda mureve të kartonta.

Dashuri që përtypeshin nga klientë ëmbelsirash

Pa kuptuar asnjë mesazhet të vetmuar

Dashuri që prisnin me shpresën

Se një ditë

Do t’i shijonte dikush

Dikush…

ndoshta… ndonjë klient më i zgjuar.