Binak Kelmendi: Një copë fëmijërie

 

Copa –copa më kthehet fëmijëria

Me kthetrat nëpër lëkurën time

Me shumë sëmbime.

 

Serbë nga Gorazhdeci

Binin mespërmes Llabjanit

Me këngë

Me thirrje

Për të mbytur shqiptarë

Në mesnatë

Për të mos u lënë farë.

 

Nuk më zinte jorgani

Në terr e shihja gjakun

Që ecte vërshimë

Në fytyrën e Bab’s.

 

Te kodrina sipër Drinit

Serbët gjuanin me pushkë

Yjet fshiheshin në Qiell.

 

Babai dilte jashtë

Priste Diell.

Endej nëpër oborr

Shante në heshtje

Vriste në heshtje.

 

Këndonte i vetmuar në kor:

“Ka me u met në fyt kanga,

Me pushkë të veten

Kanë m’e vra veten”.