Vlora Obertinca: Të shkëputur nga jeta moderne, por jo nga ndjenja hyjnore

“Para ca ditëve më rastisi të shoh një dokumentar që fliste për një dukuri gjuhësore në fshatin malor Kuskoy në Turqi, ku mëse 10.000 banorë nuk komunikonin me gjuhë verbale njerëzore, por përmes gjuhës së zogjve, me shumë lloje fishkëllimash, që tingëllonte saktësisht si gjuhë e zogjve. Ata, ndër shekuj, nuk kishin pasur mjete komunikimi në distancë, siç janë telefonat celularë, andaj në mungesë të tyre kishin përkthyer 500 fjalë në gjuhë të zogjve. Kështu, me anë të kësaj gjuhe cicëruese, ata artikulonin mendimet e tyre nëpërmjet fishkëllimave dhe merreshin vesh me njëri-tjetrin në bjeshkët e larta, ku zërat jehonin prej një shkëmbi në tjetrin dhe i përcillnin mesazhet e tyre, bie fjala prej shtëpive të tyre deri te arat, me kilometra të largëta, ku punonin tërë ditën. Kjo dukuri njerëzore dhe natyrore, në vitin 2017 ishte futur në listën e trashëgimive kulturore të UNESCO-s, në mënyrë që të mos humbasë ky margaritar në tokë. Madje, mësuesit lokalë të fshatit ua mësonin fëmijëve gjuhën e zogjve, në mënyrë që tradita e komunikimit në këtë gjuhë mistike të vazhdojë gjeneratë pas gjenerate.

Një gjë të veçantë që e vërejta te këta banorë të fshatit, ishte se ata ishin shumë të kënaqur me jetën që bënin në fshatin e thellë malor, ndonëse për njerëzit urbanë shihet me syrin e një jete të vështirë për ta bërë. Ata banorë rezononin shumë dashuri për veten e tyre dhe zakonisht njerëzit që rezonojnë dashuri për veten dhe për rrethin ku jetojnë, janë njerëz që kanë shumë dashuri për veten e tyre, në rend të parë dhe kjo dashuri bën që çdo gjë rreth tyre të duket e bukur dhe të lulëzojë. Andaj, edhe kjo jetë e tillë, në ato vise të thella malore, është shumë e pëlqyer dhe e dashur për ta, ngase ata u janë përshtatur rrethanave të jetës, madje duke e mësuar edhe një gjuhë të shpezëve për komunikim të ndërsjellë. Këta njerëz, si duket, shumë herët e kanë kuptuar dhe e kanë zbatuar komunikimin në largësi, duke shpikur metoda natyrore të pazakonshme të komunikimit, duke i shfrytëzuar kushtet natyrore ku jetojnë ndër shekuj”.