Poezia e Vaid Hyzotit vjen në italisht nga Mimoza Pulaj
FJALA
Pak frymëmarrje e pak frymënxjerrje,
njërit i pafund i botës së gjallë,
është e mjaftueshme të jesh në jetë,
të jesh fjalë.
Se fjala është prej ajri. Dhe dashuria
është e ajërt. Dhe pema prej ajri është e gjelbër si gjethja.
Ajër është shtëpia, rruga ku ecim,
Fjalë është lufta dhe urrejtja.
Është fjalë qielli, me ajrin që i japim,
Sipas belbëzimit vjen i ngrohtë apo i ftohtë…
Ah, të denim pak më mire gramatikë të lidhnim fjalët,
tjetër ajër do të kishte në botë.
LA PAROLA
Un po’d’inspirazione e un po’d’espirazione,
un rito infinito che sventola sulla terra,
basta per essere vivo,
per essere parola.
Perché la parola è d’aria.
Anche l’amore è arioso. Anche l’albero è tutto respiro verde,
come foglia. Arioso è il sentiero percorso, la casa,
parola è la guerra e l’odio.
È parola il cielo, con l’aria che gli diamo,
secondo le balbuzie arriva caldo o freddo…
Ah, se conoscessimo un po’meglio la grammatica, l’angelo
che collega le parole, ci sarebbe un’altra aria nel mondo!
ALZAJMER
Të them: si nuk bëmë kurrë dashuri!
Ndërsa ti qesh dhe më kujton
Vendet ku bashkë shtratin kemi ndarë…
Nuk kupton magjinë që më bën me alzajmer:
me ty, me ty përherë
më duket “hera parë”.
PAZIA
Ti sussurro: come non abbiamo mai fatto l’amore!
Mentre sorridi e mi ricordi
dove abbiamo condiviso il letto…
Ma tu non comprendi , mi farai venire Alzheimer:
ogni giorno con te mi innamoro di nuovo
come se fosse il primo giorno.
KUR PREK NJË GRUA
Kur prek një grua
nuk merr një gotë ujë të zakonshem, të shuash etjen,
se të pihet.
Se ajo shpërthen e të merr me vete, të përplas,
si shampanja kur shishja tundet nga xhindet!
Kur prek një grua,
nuk është det i qetë i pasdites, kur ti futesh
të heqësh zjarrminë e vapës.
Por ndonëse shkon thellë , nuk mbytesh,
se ajo të mban me shkumën e dallgës!
Kur prek një grua,
nuk është lulja e këputur
që shpejt vyshket në petale dhe kërcell…
Ajo lulon në të gjithë trupin
dhe me të gjitha poret frymë merr…
Kur prek një grua,
qielli rrëzohet për tokë dhe ndjen
sa i vogël është krevati, dhoma…
Kur prek një grua, ti kupton
se ka qiej të afërt që s’i njeh akoma…
QUANDO FERISCI UNA DONNA
Quando ferisci una donna
non prendi un bicchiere d’acqua per placare la sete,
che ti chiama.
Lei scoppia, ti trascina e distrugge, come lo champagne
quando viene scosso dalla cattiva anima!
Quando ferisci una donna,
non è il mare calmo del pomeriggio, dove ti bagni
per rimuovere la calura del sole.
Ma anche in profondità , il mare – donna
ti porta in salvo con la schiuma delle onde!
Quando ferisci una donna,
non è il fiore strappato
che appassisce in fretta nei petali e nel gambo…
Lei fiorisce in tutto il corpo
e con tutti i pori prende fiato…
Quando ferisci una donna,
il cielo casca a terra e tu senti
quanto è piccolo il letto, la tua dimora…
Quando ferisci una donna , ti rendi conto
che ci sono cieli vicini che non conosci ancora…
NUK GJENDEMI
Vetëm ne të dy jetojmë në planet,
në këtë planet që është i vogēl fare…
Kērkohemi dhe nuk takohemi tërë jetën,
mbase nuk e nxë
dashurinë tone të madhe?
NON CI TROVIAMO
In questo piccolissimo globo terrestre,
siamo noi due soli a viverci…
Ci cerchiamo e non ci incontriamo per tutta la vita,
forse non può contenere
il nostro grande amore, celeste?
TË VDEKURVE
Të vdekurve me shpejtësi u rriten flokët.
Bëhen rrënjë
Të mbajnë tokën!
AI MORTI
Dopo la morte i capelli crescono più velocemente.
Per trattenere la terra
diventano radici profonde!
KE MBYLLUR DERËN
Ke mbyllur derën nga Brenda dhe ke humbur çelësin,
të mos dale asnjë ofshamë nga dhimbja përtej mureve.
Ai që doli e përplasi fort dhe të fyu,
të tjerë trokasin
dhe tëftojnë me lutje…
Dhe ti troket fort dhe ke dëshirë të dalësh,
por askush nuk dëgjon përpëlitjet e shpirtit,
askush nuk të sheh zbukuruar petalesh,
trokasin, jo për ndjenjë,
veç për shijen e… mishit!
Ndaj rri derëmbyllur nga brënda e nga jashtë,
ndaj s’do t’i përgjigjesh asnjë trokitjeje…
Në shpirt ti vazhdon të jesh një vajzë,
që do një përkëdhelje
para rendjes për rritje…
HAI CHIUSO LA PORTA
Hai chiuso la porta dall’interno e hai smarrito la chiave,
per non lasciarti sfuggire nessun gemito oltre le pareti.
Chi uscì la sbatté forte e ti insultò,
gli altri bussano
e ti invitano supplicandoti…
Bussi forte anche tu e vuoi uscire,
ma nessuno sente gli occhi tremanti dell’anima,
nessuno vede i petali addolcenti ,
bussano, non per i sentimenti,
ma solo per il gusto del… corpo!
Quindi dall’interno e dall’esterno rimani chiusa,
non vuoi rispondere a nessuno che bussa senza capire…
Nell’anima tu continui ad essere una ragazza
che vuole una carezza
prima di correre per crescere e fiorire.