Yzedin Hima: Harta e atdheut

Murit ia hoqën gurët një e nga një deri tek rrënjët

po muri mbeti në sytë e njerëzve me gurët e rëndë gri

njerëzit me sy muresh vështrojnë nga ura e re

që lidh brigjet e hirta të hiçit ku rrjedh mungesa e lumit

nën klithmat e pulëbardhave prej letre të bardhë

pemët çelën luleshprese në këtë fund të ngrirë janari

luleshpresat ndritën rrugën e fatit në një dritë terri

njeriu veshi një palë sandale fjalësh dhe u nis për udhë

bliri i zhveshur ka shpërthyer në cicërima kanarinash

në pyllin e bukur të shpresës matanë asaj kodre fati

që largohet si arushë e bardhë me këmbë mjegulle

njeriu ka në këmbë vetëm lidhësat e kaltra të shpresës

rrugës lë në pluhur hartën fatkeqe të atdheut