Ferdane F. Sahiti: Lokja ime, Hanë

Lokja ime, Hanë, dritë e ndezur në zemër

Lokja ime që mban më të bukurin emër

Lokja ime që pranverë sjell në çdo stinë

Dimrat s’të arrijnë ty, por ti dimrat shkrin.

Toka ndihet e bekuar aty ku vendose këmbët

Bjeshka më e lartë e dhimbjes para teje shembet

Të tana mrekullitë e botës në ty pikënisjen kanë

Përmallshëm të kujtojnë zemrat që ty të pane.

Mirësia jote gjallëroi çdo lule të vyshkur

Bane të buzëqeshur çdo fytyrë të ngrysur

Ti jo vetëm emrin Hanë e kishe

Por pa dritë e nur kurrë nuk ishe.