Arben Runa: NË ARDHSH NJË DITË

Ti mund të vish vërtet një ditë

Nga rruga ku je nisur.

Po unë flokët do t’i prish

Ashtu siç t’i kam prishur.

S’të puth dot si dikur me ndrojtje,

S’hesht dot si i pafaj.

Dhe s’bëj dot më me zjarr premtime

Kur dihet që s’i mbaj.

S’jam më adoleshet i turpshëm

Që skuqej para teje.

S’jam as naivi i dikurshëm

Që për çdo gjë merr leje.

Ndaj mos kërko më kot tek unë

Të çiltrin gjer në dhimbje.

Se ajo moshë dy herë s’vjen kurrë

Jeton veç në kujtime.

Po dhe në ndodhtë të vish një ditë

Nga rruga ku je nisur,

Unë flokët prapë mund të t’i prish,

Por… jo siç t’i kam shprishur!…