Izet Shehu: MOS MË QORTONI!

Prek mëngën e çjerrë të kohës,

I ruhem krisjes së akullt të saj.

Rrahur nga breshëri,

Nga tërsëllima e llohës,

Ndjeni si më rreh zemra?

Si qesh? Si qaj?

Hapini sytë,

Ku shkelni mbi vijat e bardha,

Priteni syrin jeshil kur të dalë,

Të kuqit qiklopik ruhuni,

Trembuni nga thirrja e tij: “Ndal!”

Mos më qortoni, bijat e mia,

Mos më qortoni,

Ku eci rrugëve si ka i hutuar!

Kështu kam ecur…

Në buzën e një honi,

Flokët e rrufeve duke kapur me duar.