Irma Kurti: NJERËZ TË NJË GJAKU

Njerëz të të njëjtit gjak. Shpesh

i ndjen të largët dhe të ftohtë,

është e dobët dashuria e tyre,

zemërimi që të zgjojnë – i fortë.

Të japin plot këshilla për jetën,

nuk i deshifrojnë ndjesitë e tua,

të vizatojnë ashtu siç duan ata,

nuk ta kuptojnë shpirtin që vuan.

Telefoni bie në çdo çast të ditës

e liria jote thërrmohet në pjesë,

nuk gjen dot as qetësi dhe paqe,

nuk mundesh të pushosh e qetë.

Çdo veprim e buzëqeshje tënden

me një lupë zmadhimi e shikojnë,

nis të dyshosh gjithnjë për veten

e druhesh një fjalë të shqiptosh.

Kupton se me ta nuk të lidh gjaku,

por zhgënjimi, keqkuptimi pafund,

dëshirat dhe ëndrrat më të bukura

i ruan brenda teje si në një pus.

IRMA KURTI: DELLO STESSO SANGUE

Sono persone dello stesso sangue,

fredde, estranee le senti spesso,

è forte la rabbia che provocano,

è così fragile il loro affetto.

Ti danno consigli sulla tua vita,

ti disegnano come vogliono loro,

non leggono i tuoi sentimenti,

non ti capiscono fino in fondo.

Il telefono suona di frequente,

non trovi più la calma, la pace,

la libertà si frantuma in pezzi

e tu non puoi nemmeno riposare.

Guardano ogni tua singola parola

con una lente d’ingrandimento,

restano lì, pronte a criticarti,

tu dubiti sempre di te stesso.

Capisci che con essi non ti lega

il sangue ma solo il disaccordo,

conservi i sogni e le delusioni

in te come in un profondo pozzo.