Odise Kote: Frashër o Frashër…!

Frashër o Frashër, o krenari e ngritur përsipër reve,

Mbi acar rrebeshi, suferinë bore, zig-zage të rrufeve.

Shkrepa e gërxhe, lugje, thepa, të thikëta si ura zjarri,

Prillit mugullojnē e vishen me petka trëndeline e bari.

Simfoni tē zogjve, zile e këmborë në pllaja e kokojka,

Eh ç’kore thëllëzash të bekuar kur ngjiten qiellit si balona.

Fērfēllijnē mbi gur, kur ball’ i dhënve zbret në lugare,

lirishtë e butë, hidhen, përdridhen, bar i pashkelur fare.

Frashër o Frashër, o drurë të bardhë, të epshëm, biblikë,

Më ngjani me sojin, më ngjani me gurët,

Më ngjani me demiurgēt e përjetshëm stoikē.