Odise Kote: DITA E XHAMTË…

 

Ra kambanë e Kishës e zoti s’tha asgjë.

U kujdes sa shumë, të mos shkelja ligjin.

Heshtjen e përgjaku këndezi i mëngjezit,

Shkëlqim – kallkanin e rrugës gërvishi.

 

Kaq i mrroltë dimri, kaq e fjetur pritja,

Rrotull veç braktisje, era piruetë!

Çik një kreshtë malli, shkoj pērmidis akujsh,

Fêrgëllojnë përposh ajsbergët e thellë.

 

Mes meje dhe ëndrrës, histori triumfi,

Frikëra pa fund. Padurim nê djep.

Gjallojnë mumjet në ditë të së shkuarës,

Gjërat e përveçme vetmitare në cep …

 

Shënjon buzëkuqen kjo ditē e xhamtë.

Sikur njē nga një shuguron marrëzitë.

Një flakëz cek puthjen që s’di çfarē e pret,

Dhe s’bën si pranvera, dashuri me qershitë…?