Binak Kelmendi: Nuk pres më lajme 

 

Ka kohë që nuk shkoj në punë

Për të pritur lajme

As t’i dëgjoj

As t’i shkruaj

Përcjell me ndonjë koment

 

Dhe që nuk zgjohem me diellin

Që nuk më tremb gruaja,

“çohu, u vonove”

 

Tek e hap derën

Me këpucët e mia në duar

të dal jashtë i lustruar

me hekur

e me dhëmbë të larë

Për flokë, nuk bëhet fjalë

 

Nuk më përshëndet askush rrugës

 

Në ballkonin tim

Rris sytë e verës

Nën vrimat e derës

 

Qentë lehin në kalimtarë

Tek pjerdhin në barin pranveror

Me turrjet epshore

 

Ndonjë rè vesohet në Gërmi

Me gjethe toke përmbi

 

Nuk më bën më për lajme…

Pesëdhjetë vjet i prita.

Më bëhet kot

Nuk vijnë më dot

 

Tash

Shtet

Jam

Vetë

 

Me pensionin e ngrirë