Asnjëherë nuk e kam kuptuar “kafshimin e zilisë” ndaj artistëve shqiptarë

Asnjëherë nuk e kam kuptuar “kafshimin e zilisë” ndaj artistëve shqiptarë me karrierë të suksesshme jashtë vendit.

Rasti tipik është qëndrimi ndaj sopranos me famë botërore Ermonela Jaho, e cila mban edhe titullin “Artistja e Vitit” – Çmim Ndërkombëtar i Muzikës Klasike për vitin 2023.

Ftesës së saj për të zhvilluar një seri “masterclasses” pa asnjë kontribut financiar, i janë përgjigjur me indiferencë.

Çfarë vogëlsie shpirtërore prezanton kjo shoqëri ziliqarësh, të cilën Ermonela e përmbledh në mënyrë të goditur më një shprehje “kurrë nuk e kemi pranuar njëri – tjetrin”…

“Zilia është një ndjenjë që lind në momentin kur ndihemi të ndërgjegjshëm që jemi të dështuar” – thotë kritiku i shquar irlandez Oscar Wilde

Kaq e dështuar ndihet shoqëria e artit në Shqipëri, sa të mos i pranojë dot leksionet si kontribut nga “sopranoja ndërkombëtare e vitit”?!

Ky impuls primitiv, një ndjenjë inati i dhimbshëm, më shumë sesa fyen Ermonelën, nxjerr në pah ndjenjën e mangësisë të shoqërisë tonë kundrejt statusit shoqëror të saj, ku talenti dhe sakrificat e pakufishme ia kanë dekretuar me suksese, trofe dhe famë.

Njerëzit mendojnë se indiferenca e vret njeriun.

E keni gabim! Indiferenca thjesht e ndihmon për të kuptuar dekadencën e shoqërisë.

Respekt dhe admirim për modelin e suksesit të Ermonela Jaho!