Fatos Arapi: ATDHEU

Atdheu është dhimbje, është dhimbje.

Një prill i pikëlluar në shpirt.

Atdheu është kryqi, është kryqi

E mban – dhe të mban ty në shpirt.

Atdheu është toka e premtuar.

Ti shkel si një zot dhe se ka ndën këmbë.

Atdheu s’ka fjalë, ka sy të trishtuar.

Vdes dashuria në dashuri që të çmend.

Atdheu është buka e uritur.

Të ikën nga duart e dot nuk të ngop

Ëndërr dhe ankth dhe shpresë e sfilitur

Me sytë n’errësirë vetveten kërkon.

Atdheu është varr i hapur, është varr.

Një jetë drejt tij shkon me besë që lind.

Në një pikë loti mbyt lotin fatvrarë.

Në një pikë loti lirinë e lind.

Atdheu yt i vogli, i vogli

ai hyjnori i pavdekshmi si loti