Ibrahim Vasjari: Ekstazë verbërie

 

Haxhi Qamil teknefezi,

Helm e vrer mbushur thesi,

S’na u ndave brez pas brezi.

 

As flamurin, as shkabën.

Dum Babën, dum Babën!

 

Me brekushe, me kobure,

Me tamtam e me tambure,

Tufa shkarpash u vë flakën:

 

As flamurin, as shkabën.

Dum Babën, dum Babën!

 

Dhe pas vdekjes ke maraz

A të ndjekin qorrat pas.

Që çdo njeri të bërtasë:

 

As flamurin, as shkabën.

Dum Babën, dum Babën!

 

Qorri fle, apo nuk fle,

Errësirë e ka gjithnjë.

Në një tel tingëllon harpën:

 

As flamurin, as shkabën.

Dum Babën, dum Babën!

 

Po kur koha pjell një tjetër,

E hedh poshtë Babën e vjetër.

Vdiq Baba, rroftë Baba!

 

As flamurin, as shkabën.

Dum Babën, dum Babën!

 

Mbirë ngado kjo farë hithësi,

Nëpër terr qorrat kuisin:

Flakni gunën, flakni kërrabën!

 

As flamurin, as shkabën.

Dum Babën, dum Babën!