Angela Kosta: NËNËS SIME SOFI
Angela Kosta: NËNËS SIME SOFI
Kam thurur shumë vargje
shkrime pa mbarim
për lot, dhimbje, dashuri.
Në to bën pjesë edhe ti e shtrenjta nëna ime.
Puth sytë e tua gjysëm të mbyllur
dikur të mbushur plot shprehi mirësie.
Të ledhatoj duart akoma të ngrohta
ashtu siç bëje edhe ti.
Përshkoj me gishtërinj
rrudhat e shumta të pleqërisë tënde të parakohshme
pa mundur ta pranoj lëngimin tënd
prek thinjat në flokët e tua
dëshmi vuajtjesh në përjetësi.
E pazëvëndësueshme je për mua
nëna ime e shtrenjtë Sofije
të dua pafundësisht
si perëndeshë, e re, do të mbetesh
gjithmonë në shpirtin tim.
Askush nuk do të mundet të më bindë
se më nuk do të të shoh
e se në këtë jetë nuk do të jesh më.
Nuk e dije se gjithmonë
në frymëmarrjen time do të mbetesh?
Nëse unë jetoj, do të jetosh edhe ti?
Buzëqeshjen tënde të çiltër
në vezullimin e yjeve do ta dalloj
ndërsa universi i mallit do të më pushtojë.
Ti më dhe dritën e jetës
më rrite me durimin e mundimit
dhe me dashurinë e madhe
të shpirtit tënd të vyer, të pastër.
Folmë, të lutem veç një fjalë të fundit më thuaj
sa do të doja të të shihja
mes lotësh gëzimi duke të përqafuar,
Lexoji vargjet e mia nënë
të lutem heshtur mos rri!
Ah sikur të sfidoja kohërat, sëmundjen ligësi
e në humnerë gjithçka të gremisja
të pafatin fat ta largoja
dhe të strukesha përsëri në prehërin tënd
ashtu siç bëja kur isha fëmijë
teksa gjeja paqe e qetësi.
Sa lumturohesha teksa duart e tua
ledhatonin brendësinë e shpirtit tim
gjithë qenien time të lulëzuar nga poret e tua.
Mos më venit me gulçin tënd të fundit
të lutem nënë përtej qiellit mos ik!
Angela Kosta: A MIA MADRE SOFI
Ho scritto tante righe
versi infiniti
per lacrime, dolore, l’amore
dove fai parte anche tu madre mia.
Bacio i tuoi occhi socchiusi
una volta colmi di bontà.
Accarezzo le tue mani ancora calde
così come facevi tu una volta.
Sfioro con le dita le rughe
della tua prematura vecchiaia
senza poter accettare il tuo languore
tocco i tuoi capelli grigi
testimoni dell’eterna sofferenza.
Insostituibile sei per me
tale rimarrai mia madre Sofi.
Ti amo infinitamente
sempre come una dea,
rimarrai nella mia anima.
Nessuno può convincermi
che non ti vedrò più
e che in questa vita più non ci sarai.
Non lo sapevi
che nel mio respiro rimarrai?
Se io vivo, anche tu vivrai?
Il tuo unico e bellissimo sorriso
riconoscerò nelle scintille delle stelle
mentre l’universo della nostalgia
in pieno mi conquisterà.
Tu hai dato luce alla mia vita
crescendomi con la pazienza della sofferenza
e con grande amore
della tua anima nobile, pura.
Parla, per favore
dimmi solo un’ultima parola!
Come vorrei tenerti abbracciata
tra lacrime di gioia.
Leggi questi versi madre mia
per favore in silenzio non restare!
Ah, se solo potessi sfidare i tempi,
lo stesso male della morte
e nell’abisso distruggerei
persino la fortuna sfortunata
Caccerei via il male crudele
e mi siederei di nuovo sulle tue ginocchia
proprio come facevo da bambina
dove trovavo tanta pace e tranquillità.
Com’ero felice quando le tue mani
accarezzavano la mia anima nella profondità
e tutto il mio essere sbocciava dai tuoi pori.
Non appassirmi con il tuo ultimo sussulto
ti prego madre non andare via oltre il cielo.
3 korrik 2023.