Astrit Lulushi: Rruga jonë

Pas rindërtimit nga antropologët, mund të themi se specia jonë, homo sapiens, është shfaqur papritur në Afrikë, ndoshta në Etiopi, rreth 200,000 vjet më parë. Megjithëse janë gjetur mbetje hominidësh të ngjashëm me homo sapiens, të cilët kanë jetuar në periudha shumë më të hershme, shfaqja e specieve tona duket të jetë një ngjarje e papritur dhe për momentin nuk mund të shpjegohet plotësisht.

Ne të gjithë vijmë nga ajo që është quajtur “Eva mitokondriale”, një ekzemplar i vetëm femëror i homo sapiens, e cila, nga të gjithë ekzemplarët që kanë jetuar në kohën e saj, ka qenë ajo që i ka përcjellë pjesës tjetër të racës njerëzore trashëgiminë e saj gjenetike “të ndryshme”, e cila, në rrjedhën e kohës, na ka bërë këta që jemi.

Sipas disa studiuesve, në një periudhë pas 150.000 vjetësh, në specien tonë ndodhi një lloj mutacioni gjenetik dhe në trurin tonë u shfaqën zona gjuhësore. Njeriu më pas filloi të kishte një gjuhë të folur. Gjuha e shkruar, nga ana tjetër, sipas teorive aktuale, duket se është shfaqur vetëm 5.500 vjet më parë, dhe për rrjedhojë rreth 195.000 vjet pas shfaqjes së homo sapiens. Ky është një element që i lë antropologët jashtëzakonisht të hutuar. Pse na u desh kaq shumë kohë për të mësuar të shkruajmë? Një përgjigje e pjesshme për këtë gjëegjëzë të pazgjidhshme deri tani mund të vijë nga zbulimi se, me kalimin e kohës, ne kemi rrezikuar zhdukjen disa herë si specie.

Çfarë nënkuptojmë me këtë?

Nëse qytetet tona do të bombardoheshin me armë bërthamore sot, të mbijetuarit do të humbnin shpejt shumë nga njohuritë e tyre. Askush prej nesh, vetë, nuk do të ishte në gjendje të ndërtonte gjëra që mendojmë se janë relativisht të thjeshta, si një llambë, një frigorifer ose një hekur. Ata pak të mbijetuar nuk do të ishin në gjendje të ruanin atë pak teknologji që do të mbijetonte. Brenda pak brezave ne do të humbnim plotësisht njohuritë për të ndërtuar gjëra të tilla dhe njohuritë për qëllimin dhe përdorimin e tyre. Mungesa e njerëzve për të komunikuar së shpejti do të na bënte të humbnim shumë nga aftësitë tona të komunikimit oral. Dhe nëse prindërit në një brez të vetëm harronin t’i mësonin fëmijët e tyre të lexojnë dhe të shkruajnë, në një brez të vetëm ne do të humbnim aftësinë tonë për të përdorur një gjuhë të shkruar. Në disa dekada do të përjetonim një regres shumë të shpejtë, derisa të arrinim disa stile jetese tipike parahistorike. Në fakt, Albert Einstein thoshte: “Nuk e di si do të bëhet Lufta e Tretë Botërore, por e di se si do të bëhet Lufta e IV Botërore: me shkopinj dhe gurë”. Me këtë frazë shkencëtari i famshëm nënvizoi se një bombardim bërthamor i gjithë Tokës jo vetëm që do të shkatërronte jetë njerëzish, por do të fshinte përgjithmonë kulturën dhe qytetërimin tonë.