Il poeta italiano Pasquale Vitagliano con i suoi versi in lingua albanese tradotto da Angela Kosta

 

 

Pasquale Vitagliano è nato a Lecce nel 1965. Vive a Terlizzi (Bari) e attualmente lavora nella Giustizia. È giornalista, saggista e critico letterario per riviste locali e nazionali. Ha scritto per Italialibri, Lapoesiaelospirito, Reb Stein, Nazione Indiana, Neobar, Nuovi Argomenti, il Ponte. Collabora con le pagine culturali de La Gazzetta del Mezzogiorno e con la rivista Incroci, diretta da Raffaele Nigro e Lino Angiuli. Più volte è segnalato e menzionato al Premio di Poesia Lorenzo Montano Città di Verona (2005, 2006, 2019,2020). Nel 2006 ha curato la sezione riservata a Italialibri dell’Antologia della Poesia Erotica (Atì editore). Ha scritto per Nazione Indiana, Nuovi Argomenti e il Ponte. È tra gli animatori del Lit – blog “Lapoesiaelospirito”. Collabora con la Gazzetta del Mezzogiorno e il Manifesto. È capo – redattore della rivista Menabò delle Edizioni Terra d’ulivi. Inoltre è  giurato in importanti Premi Nazionali di Poesia. Ha pubblicato numerose raccolte di poesia, narrativa e saggistica. Le sue opere hanno ricevuto più volte la Menzione del Premio di Poesia Città di Verona “Lorenzo Montano”. È presente nell’Atlante dei poeti “Ossigeno Nascente” curato dall’Università di Bologna.

Ha pubblicato le seguenti raccolte:
1) Amnesie amniotiche (Lietocolle, 2009);
2) Il cibo senza nome (Lietocolle, 2011);
3) Come i corpi le cose (Lietocolle, 2013);
4) 11 Apostoli, poesie sul calcio (Zona contemporanea, 2016);
5) Habeas Corpus (Zona contemporanea, 2017);
6) Del fare spietato (Arcipelago Itaca, 2019), finalista al Premio Gianmario Lucini, 2019, e Menzione Speciale al Premio Lorenzo Montano, 2019;
7) Icone e labirinti, venti ritratti poetici (Terra d’ulivi, 2020);
8) Apprendistato alla salvezza (Interno Libri, 2023).
Pasquale Vitagliano è tra gli autori che hanno curato l’opera critica “La poesia nel secondo Novecento ” – Vol. 1 (Edizioni CFR, 2014).
Nel 2010 la silloge di Poesie Civili Europa è stata inserita nell’antologia Pugliamondo – un viaggio in versi, curata da Abele Longo (Edizioni Accademia di Terra d’Otranto Neobar). Nel 2011 ha partecipato alle opere collettive Impoetico mafioso – 100 poeti contro la mafia, curata da Gianmario Lucini (Edizioni CFR) e La versione di Giuseppe – poeti per Don Tonino Bello, curata da Abele Longo, (Edizioni Accademia di Terra d’Otranto).
Vitagliano è tra i poeti antologizzati nello studio “A Sud del Sud dei Santi.
Sinopsie, Immagini e Forme della Puglia Poetica, a cura di Michelangelo Zizzi (Lietocolle, 2013). Nel 2013 è stato finalista nella XVI Edizione del Premio “Poesia di Strada” di Macerata. Nel 2015 è tra i premiati nella sezione cultura e costume del Premio “Michele Campione” dell’Ordine dei Giornalisti della Puglia. Inoltre è presente nell’antologia Come sei bella, Viaggio poetico in Italia, curata da Camillo Langone (Aliberti Compagnia Editoriale, 2017). Nel 2018 ha partecipato a “L’albero della poesia” – Incontri con la poesia contemporanea organizzato dal Liceo Scientifico “Leonardo da Vinci” di Terracina (tra gli altri, con Milo De Angelis, Umberto Piersanti, Antonella Anedda), inoltre è  presente nell’Atlante dei poeti curato dall’Università di Bologna.

 

***

In questa poesia non ci sono alberi
Animali o elementi naturali
Neppure parti del corpo e
Neanche oggetti di uso comune
Che pure sono quelli che preferisco usare.
In questa poesia ci sono soltanto
settanta parole che senza aspettarsi premi
Cercano di scrivere appena
Ciò che la vita non riesce a dire
Quello che dalla vita avanza
Perché possa smaltirsi il dolore
Per dare un senso alla salvezza.
***

Da dove è caduta
Questa mollica sulla lava
Del tavolo pietrificata e un occhio
Marino s’è raccolto nello stesso punto
Che ha dislocato la scena
Sotto il centro della camera
Dove si svela mia madre che piange
Che ride che è giovane è vecchia
Che è bionda è grigia
Che leva dal tavolo tutte le lettere
Del mio scarabeo perché
Mai ne ho scritto la parola né
Mai ho pensato di trovarmela qui
In questo punto dove mi sono scoperto
Un figlio che vorrebbe essere uno dei mille
Che lei ha levato nella vita degli altri la sua
Che si domanda chi di questi mille fratelli
Per lui un giorno in un punto preciso
Alzerebbe la mano.

***
Di sicuro
C’è solo
Che sono vivo
Sì sudo
Ma sto bene
Sudo senza volerlo
Non riesco più a pensare
Come sono arrivato
A questo punto senza sudare.
Non c’è alcun calcolo
Nei segni lasciati sulla fronte
Non sono concetti queste gocce
Viscerali e loquaci segnalano
Senza alcuna intenzione visibile
Il momento più eloquente
Che non battezza alcuna bellezza
Ma in silenzio pronuncia il mio nome.

***

Ho bussato a tutte le porte
Qui non c’è più nessuno
Salvo i fantasmi dietro le porte
Che spiano furtivi dagli spioncini
Spaventati dal rumore della vita
Ora che s’erano acquietati
Dopo la prova che la parola non cura
Temendo invece la luce
Che quando sopraggiunge
Mostra la reale sostanze delle cose
Le parole scovate sterili
Sono state lasciate sgomente sull’uscio
La luce la luce è la luce.

Pasquale Vitagliano me vargjet e tij në gjuhën shqipe përkthyer nga Angela Kosta

 

Pasquale Vitagliano ka lindur në Lecce në vitin 1965. Ai jeton në Terlizzi (Bari) dhe aktualisht punon në Drejtësi. Është gazetar, eseist dhe kritik letrar nëpër revista rajonale dhe kombëtare. Vitagliano ka shkruar për Italialibri, La poesiaelospirito, Reb Stein, Nazione Indiana, Neobar, Nuovi Argomenti e il Ponte. Ai bashkëpunon me faqet kulturore tek “La Gazzetta del Mezzogiorno – Gazeta e Mesditës” dhe me revistën “Incroci – Kryqëzime” drejtuar nga Raffaele Nigro dhe Lino Angiuli. Ai është vlerësuar dhe përmendur disa herë në Çmimin e Poezisë Lorenzo Montano të qytetit të Veronas (2005, 2006, 2019,2020). Në vitin 2006 redaktoi seksionin e rezervuar për Italialibri të Antologjisë së Poezisë Erotike (Atì editore). Ai ka shkruar gjithashtu për Nazione Indiana – Kombi indian, Nuovi Argomenti – Argumente të reja dhe il Ponte – Ura. Ai është edhe ndër bashkëpunëtorët e Lit – blogut “Lapoesiaelospirito”. Aktualisht Pasquale Vitagliano bashkëpunon me Gazzetta del Mezzogiorno – Gazeta e Mesditës dheGazetën Manifesti. Ai është gjithashtu Kryeredaktor i revistës Menabò në Edizionin Terra d’ulivi – Toka ullinjsh.Vitagliano është pjesëmarrës në Jurinë e konkursit për Çmimet e Rëndësishme Kombëtare të Poezisë. Ai ka botuar përmbledhje të shumta me poezi, romane thriller dhe shumë ese e kritika letrare. Veprat e tij janë vlerësuar disa herë me Çmimin e Poezisë “Lorenzo Montano” të qytetit të Veronës. Ai është i pranishëm në Atlasin e Poetëve “Ossigeno Nascente – Oksigjen lindjeje”, i redaktuar nga Universiteti i Bolonjës.

Ai ka botuar veprat e mëposhtme:

1) Amnezia amniotike (Lietocolle, 2009);
2) Ushqimi pa emër (Lietocolle, 2011);
3) Si trupat gjërat (Lietocolle, 2013);
4) 11 Apostuj, poezi për futbollin (Zona contemporari, 2016);
5) Habeas Corpus (Zonë Bashkëkohore, 2017);
6) Bërja pa mëshirë (Arcipelago Itaca, 2019), finalist në çmimin Gianmario Lucini, 2019, dhe Përmendje Speciale në Çmimin “Lorenco Montano”, 2019;
7) Ikona dhe labirinte, njëzet portrete poetike (Terra d’ulivi – Toka ullinjsh, 2020);
8) Mësimi drejt shpëtimit (Interno Libri, 2023).

Pasquale Vitagliano është ndër autorët që ka redaktuar veprën kritike “Poezia në gjysmën e dytë të shekullit XX” – Vëllimi 1 (Edizioni CFR, 2014). Në vitin 2010 antologji dhe Poezi Civile në Europë u përfshi në antologjinë Pugliamondo – një udhëtim në vargje, redaktuar nga Abele Longo (Edizioni Accademia di Terra d’Otranto Neobar). Në vitin 2011 mori pjesë në veprat kolektive Impoetico mafioso – 100 poetë kundër mafias, redaktuar nga Gianmario Lucini (Edizioni CFR) dhe Versioni i Giuseppes – poetë për Don Tonino Bello, redaktuar nga Abele Longo, (Edizioni Akademia Toka e Otrantos). Vitagliano është ndër poetët e antologjizuar në studimin “A Sud del Sud – Nē Jug të Jugut të Shenjtorëve me përmbledhje, imazhe dhe forma të Pulias poetike, redaktuarnga Michelangelo Zizzi (Lietocolle, 2013). Në vitin 2013, Vitagliano ishte finalist në Edicionin XVI të Çmimit “Poezia e Rrugës” në Macerata. Në vitin 2015 ishte ndër fituesit në seksionin e kulturës dhe traditave me Çmimin “Michele Campione” të Urdhrit të Gazetarëve të Pulias. Ai është gjithashtu i pranishëm në antologjinë: Sa e bukur je – Udhëtim poetik në Itali, redaktuarnga Camillo Langone (Aliberti Compagnia Editoriale, 2017). Në vitin 2018, Vitagliano mori pjesë në “Pema e poezisë” – Takime me poezinë bashkëkohore të organizuara nga Shkolla e Mesme Shkencore “Leonardo da Vinci” Terracina (ndër të tjera me Milo De Angelis, Umberto Piersanti, Antonella Anedda).
Pasquale Vitagliano është i pranishëm edhe në Atlasin e poetëve të botuar nga Universiteti i Bolonjës.

****

Në këtë poezi nuk ka pemë
as kafshë apo elementë natyrorë
as pjesë e trupit
dhe as objektet të përditshme
të cilat janë ato që preferoj të përdor.

Në këtë poezi janë vetëm shtatëdhjetë fjalë pa pritur çmime
që përpiqen të shkruajnë
atë çka jeta nuk mund të thotë
atë çka mbetur nga jeta
që dhimbja të largohet
për t’i dhënë një kuptim shpëtimit.

****

Nga ka rënë kjo thërrime në lavë
e tavolinës së gurëzuar
dhe një sy
Marino e mblodhi në të njëjtin vend
ku zhvendosi skenën
poshtë qendrës së dhomës
ku shfaqet nëna ime që qan
e cila qesh se është e re apo e vjetër
E cila është bjonde apo e thinjur
e cila heq të gjitha shkronjat nga tavolina
të brumbullit tim
sepse nuk kam shkruar asnjë fjalë për të
as nuk e kisha menduar kurrë
se këtu do ta gjeja
në këtë pikë ku zbulova veten.
Një djalë që do të donte të ishte
një ndër njëmijë nga ato që rriti
në jetën e të tjerëve me të sajën
e cila pyet se kush nga këta mijëra vëllezër për të një ditë, në një pikë të caktuar
do të ngrejë dorën.

****

E sigurtë është vetëm
që jam gjallë
po djersitem
por unë mirë jam.
Djersit pa dashur
dhe nuk mund të mendoj
si arrita këtu
deri në këtë pikëpa u djersitur.
Nuk kanë përllogaritje
shenjat e lëna në ballë.
Këto pikëza nuk janë koncepte
viscerale dhe llafazane sinjalizojnë
pa asnjë qëllim të dukshëm
momentin më elokuent
që nuk pagëzon asnjë bukuri
por në heshtje shqipton emrin tim.

****

Në të gjitha dyert trokita
këtu njeri nuk ka më
përveç fantazmave që pas dyerve
spiunojnë fshehurazi
nëpër vrima të frikësuar nga zhurma e jetës. Tanimë që ishin qetësuar
pas provës se fjala nuk shëron
por dritës i druhen
që kur të mbërrijë
thelbin e vërtetë të gjërave tregon.
Fjalët gërmuese sterile
të trembura mbetën te dera
Drita, drita është dritë.

 

Preparato da Angela Kosta scrittrice, poetessa, pubblicista, traduttrice e Zv. Drejtore&Zv.Kryeredaktore në Albania Press.