Astrit Lulushi: Historia ndryshon

Mohenjo-daro që do të thotë ‘Mali i të vdekurve’ mbahet si zbulimi më i lashtë arkeologjik në provincën e Sindh, Pakistan. I ndërtuar rreth vitit 2500 pes, ai ishte vendbanimi më i madh i qytetërimit të lashtë të Luginës së Indus dhe një nga qytetet më të hershme të mëdha në botë, në të njëjtën kohë me qytetërimet e Egjiptit të lashtë, Mesopotamisë, Kretës Minoane dhe Norte Chico. Me një popullsi të vlerësuar prej të paktën 40,000 njerëzve, Mohenjo-daro lulëzoi deri rreth vitit 1700 pes. Banja e Madhe e Mohenjo-Daro shënohet si “depozita më e hershme publike e ujit të botës antike”.

Depozita më e madhe e lashtë e depozitimit të ujit në Ballkan, është zbuluar pranë qytetit Perperikon në Karxhali të Bullgarisë jugore. Rezervuari, me përmasa 40 metra i gjatë, 6 metra i gjërë dhe 6 metra i thellë, i gdhendur në shkëmb, ka një kapacitet prej 432 ton litra. Kur s’kishte shi, rezervuari mbushej me verë. Shenjat kanë mbetur. Qyteti i Perperikon ka qenë i banuar që rreth vitit 5000 pes, ndërsa një faltore pranë tij kushtuar Orfeut, daton në vitin 6000 pes dhe është më e vjetër se Piramidat e Gizës. Depozita duket me të vërtetë e gdhendur me saktësi nga njerëz të fiksuar pas simetrisë së objekteve, siç është numri i njëjtë i madhësisë së dritareve në një shtëpi sot.

Edhe piradima e Bosnjes, që arkeologjia zyrtare e quan “kodër natyrore”, është ndërtuar mijëra vjet para Piramidave të Gizës.