Vlora Obertinca: Beso!

Në një ditë të bukur

Kur dielli rrezonte,

Kisha shkuar me mendime

Atje ku zemra donte,

Atje ku trupi pushonte

Atje ku shpirti shpirtin e kërkonte,

Atje ku dy të dashuruar

Dikur një qiell i bashkonte.

Ditët kalojnë

Malli për të më kaploi,

Vallë pse u desh kaq shumë kohë

pa e parë të kalojë?

Athua gjërat vërtetë

Ashtu të jenë shkruar

Të rrijmë larg

pa u parë e pa u përqafuar

Ngase fatet në jetë

që moti janë përcaktuar,

Thonë duhet t’i pranojme

ashtu si janë shkruar.

Por jo, ne kemi fuqi mendore

Për t’i ndryshuar,

Se fuqia e mendjes

Ka edhe malin për ta rrëzuar,

Ndaj, të lutem beso

në fuqinë e dashurisë,

Që shpejt do ngadhnjejë

Në betejën e lumturisë,

Dhe kur një ditë të bekuar

Ne të dy do jemi takuar,

A do të kemi forcë

t’i themi njëri-tjetrit

TË DUA!