Dea Toçi: 1 DHJETOR

 

Sot dhjetor data shënon 1

dhe unë me hapa shkoj gjer mbi re,

në këtë fundfillim kalendari

të arrij gjithçka nuk bëra dot dje.

 

Më shkau nga duart muaji janar

krejt i përgjumur, akull i ftohtë,

nga pangopësi festash dhjetori

janarit iu ngjeshën pengje plot.

 

Ashtu shkoi shkurti, marsi, prilli,

prisja pranverën lule freskie,

as maji i ngrohtë zemrën s’ma dridhi

me thonj tek çirrja grimca dashurie.

 

Qershori im, ndenje shumë shkurt

sa pak të dhashë, s’kisha në dorë,

ti lije rradhën për korrik, gusht

befas gjej veten, u bë shtator.

 

Një vjeshtë të shpejtë solli tetori

nuk shkoi aq gjatë sa ç’prisja unë,

ashtu papritur erdh’ nëntori

në pengje plot, pyetje shumë.

 

Si shkoi ky vit, kush i dha leje

të marrë një udhë të gjatë pa kthim,

strukur në grackë të një foleje,

çapitem ngrysur në dëshpërim.

 

Ulur kokëposhtë fajtor pa faj,

shoh dy duart, herë njërën dorë,

s’më fal dot viti, koha s’të fal,

kujtohem vrulltaz: Është 1 Dhjetor!

 

Do heq çdo peng janar-nëntori

është prapë fillim dhe pse fundvit,

hakun t’i marr këtij dhjetori

një vit të tërë do nxjerr në dritë.

 

I fundit muaj, e madhe çudi

do të të shkund për 12 herë,

fajtorët qofshim unë edhe ti

nësë s’të jap 12fish vlerë.