Nata pastron veten si femra e pangjizur…

Falmini mëkatet, në krahët e mi të shtrirë lini shenjën tuaj

Një firmë, një kod, një psallm, një lot

Dhe po fluturova në një qiell të kot

Nga pesha e tyre të vuaj…

Një curril drite në buzët e natës dhe prapë kam etje

Kam etje dashuria ime: foshnje mëngjesi… Kam etje.

Dhe drita, drita, drita blu,

Dhe dhoma, dhoma, dhoma blu

S’ka hije, veç dritë, dhomë dhe blu

Dhe ti mes të gjithave: Këtu!

Ti: harlisje e një dege pranverore

Rrotullama gazmore e verores

E njomë me lagështinë e lëvores

Ti mes të gjithave: Këtu!

Një curril drite: çelen sytë e mëngjesit-foshnje

Mes shkëmbinjve çelin vezët e shqiponjave…

Një curril drite blu.

Please follow and like us: