Astrit Lulushi: U bë

“Bereshit”, hebraish do të thotë: në fillim. Pikërisht me këtë fjalë “u bë” fillon libri më i famshëm i të gjitha kohërave. Ose më mirë, koleksioni i madh i librave që, sipas feve të mëdha monoteiste, përmban historinë e fillimit të kohës. Të jesh apo të mos jesh, nga zero në një. Së pari, nuk kishte asgjë, pastaj të gjitha gjërat “u bënë, bereshit, ose u krijuan”. Sikur të fotografonte një moment të saktë dhe të identifikueshëm kronologjikisht, kur historia dhe vetë universi, në një moment të caktuar, nisën të ekzistonin. Zanafilla: origjina. Fjalë për fjalë: “Bereshit – e paharrueshme, e përkthyer “Në fillim…”. Fjalë magjepsëse që ka bërë jehonë për të paktën dy mijëvjeçarë. A nuk është ngushëlluese të besojmë se e dimë se nga vijmë? Ndoshta fjala vendimtare këtu është pikërisht ajo: fe, beso. Korpusi i gjerë biblik, në versionin e tij të krishterë, përfshin gjithashtu katër Ungjijtë e klasifikuar si kanonik. Synimi është i qartë: të lidhet drejtpërdrejt Dhiata e Vjetër me Dhiatën e Re, e shkruar shumë më vonë dhe tërësisht e fokusuar tek një person, i identifikuar si shpëtimtari i njerëzimit, i njerëzimit fatkeq që ka nevojë për shpëtim…nga kush? Nga vetvetja, padyshim. Ose më mirë, nga barra e një mëkati të supozuar origjinal. I fundit nga tekstet ungjillore që u pranua dhe u përfshi në kanunin fetar të krishterë, Gjoni, hapet – më tepër si vetë Bibla – me një frazë spektakolare: “Në fillim ishte Fjala, dhe Fjala ishte me Perëndinë dhe Fjala ishte Zoti.” Në një nivel strikt letrar, ky është një sugjerim i fuqishëm poetik. Të dy librat, Gjoni dhe Zanafilla, duket se flasin për të njëjtën gjë: origjinën e jetës. “Në fillim” është ajo që ata të dy thonë. Ose të paktën, kjo është ajo që “u bë” dhe e lexojmë.