Rudolf Marku: TAKIM ME MIQTË E VJETËR

(Fotoja është e ditës së sotme, Richmond Park, London).

 

Takimi im i parë në vitin 2022 me miqtë e mi, drerët e Richmond Park.

Më josh dinjiteti i tyre, indiferenca për qëniet njerëzore, mospërfillja mondane, shpërfillja për gazetat, lajmet në Tv, analistët dhe festivalet e këngëve. Aq më tepër tani, kur na shohin të shpërfytyruar me maskat tona që po bëhen përherë e më tepër pjesë e fytyrave tona…

Duket qartë se u mjafton natyra, po aq sa dhe natyra  duket e plotësuar me ata vetë.

Do ju lutesha të më duronit, miq të mi të Fb, postimin e një poezie timen të hershme, shkruar në Stokholm, në vitin 1992, kur i pata ndeshur drerët rastësisht një mbrëmjë dimri, në kryeqytetin suedez.

 

DRERËT NË STOKHOLM

Mes trafikut modern të një mbrëmje dimri

U shfaqën drerët, të ndrojtur dhe kokëfortë,

Sikur qenë dërguar nga një Urdhër i Lashtë

Për të na gjetur ku kemi humbur në kët’ botë.

Mes makinave ecnin, sikur t’mos ekzistonin

Policët e rreptë të Mbretërisë suedeze,

O drerë hyjnorë! Ç’dreqin kërkoni këtu?

Si mund t’u besoni kaq mendjelehtësisht njerëzve?

Drerë që u ndalet përpara Royal Academy.

Asnjë Nobel nuk  shpallet këtë vit për letërsinë.

Në malet e Ballkanit, sipas një Urdhëri të Lashtë

Nën ritmin e ulurimave të ujqërve i këndojmë rapsoditë.