Cikël poetik nga Embro Zholi

 

Meditim fëmijërie

 

Kujtoj fëmijërinë si fëmijë

Dhe qesh kur shikoj fëmijën time duke pirë

A thua se edhe unë kështu

Kam pirë në gjoksin e nënës sime të mirë.

 

Mall

 

Iki andej

Malli më djeg

Për njerëz, vende, lumenj.

 

Për bukurinë

Për erën e ëmbël të tokës

Për bagëtinë.

 

Për mëngjesin e skuqur me diell

Për natën e mbushur me yje.

 

Për ujin e kristaltë të burimeve

Për takimet…

Jam larg

Dhe në largësi më mbytin kujtimet.

 

Vitet që ikën

 

Vitet që ikën, ikën

Nuk kthehen më

Ndërsa për ty shënuan gjithçka

Për mua asgjë.

 

Vitet që ikën, ikën

Nuk dua të kthehem ndonjëherë

Por shpesh kur kujtoj ato

Pëshpëris: Na ishte njëherë.

 

Vajzave

 

Jo thjeshte se unë jam larg

Dhe shkruaj për ju nga nostalgjia

Duhet të më besoni vërtet

Jeta ime s’ka kuptim pa ju të dyja.