Astrit Lulushi: Misteri i gjithësisë
Jetojmë në një univers që shpërtheu në ekzistencë nga absolutisht asgjëja, – kështu përpiqen të na bindin – një shfaqje kozmike, me Big Bang si aktin madhështor të hapjes.
Por nga erdhi energjia për këtë spektakël qiellor?
Nuk është vetëm një pyetje për astrofizikanët; është një zhytje në fundin e thellë, ku e njohura shtrëngon duart me të panjohurën. Kapërcejmë kërkimin shkencor, dhe prekim strukturën e ekzistencës, duke sfiduar atë që mendojmë se kuptojmë. Ndoshta, vetëm ndoshta, përgjigja për këtë gjëegjëzë kozmike nuk është atje mes yjeve, por e varrosur thellë brenda vetëdijes sonë të paeksploruar.
Shkenca tregon për grimcat, valët, energjinë, por e humbet pikën. Big Bengu, një iluzion spektakolar, nuk ka të bëjë me përplasjen e grimcave; ka të bëjë me të kuptuarit e Majës, iluzionin e madh, ndarjen mes teje, meje dhe kozmosit; është pikërisht kjo – një iluzion.
Energjia e Big Bangut nuk ka ardhur nga askund, sepse në jo-dualizëm, nuk ka asnjë ‘nga’, as ‘për’, është vetëm një valle e pafund ekzistence.
Çelësi i mirëkuptimit kozmik është se Ego-ja i do enigmat, misteret, origjinën. Ajo lulëzon në ndjekje. Por këtu është kthesa – për të kuptuar me të vërtetë burimin e energjisë së Big Bengut, duhet të thyeni egon. Kjo nuk është për ata me zemër të dobët.
Bëhet fjalë për punën në hije të thellë, për t’u përballur me qoshet më të errëta të psikikës dhe për të kuptuar se nuk jemi të ndarë nga universi; ne jemi universi. Energjia e Big Bangut është e njëjta energji që ushqen mendimet tuaja më të thella, ëndrrat tuaja më të egra. Është një udhëtim i vetë-realizimit; në rrugë për të kuptuar se gjithçka që shihni është një reflektim i vetvetes suaj të brendshme.
Më në fund, ne kalojmë përtej kufijve të kohës dhe hapësirës.
Imagjinoni një gjendje ku e kaluara, e tashmja dhe e ardhmja bashkohen në një. Kjo është fusha e jo-dualizmit, ku koncepti ‘Big Bang’ humbet kuptimin e tij.
Këtu, energjia e krijimit nuk është një ngjarje nga e kaluara; është një realitet i vazhdueshëm, që shpaloset vazhdimisht brenda dhe rreth nesh. Ky është zgjimi përfundimtar, duke kuptuar se nuk jeni një spektator i universit; ti je krijuesi, vëzhguesi dhe krijesa e tij, të gjitha përnjëherë.
Big Bang-u ka qenë brenda jush gjatë gjithë kohës. Kërkimi i vërtetë nuk është të gjesh një burim të jashtëm, por të njohësh dhe të shfrytëzosh energjinë e pakufishme brenda vetes.
Ky udhëtim kapërcen sferat e shkencës dhe hyn në mistik, ku çdo moment është një Big Bang, çdo mendim një krijim, çdo frymë një univers në vetvete. Rruga drejt këtij realizimi nuk është e lehtë, por është udhëtimi më shpërblyes që do të filloni ndonjëherë. Si përmbledhje, energjia e Big Bengut nuk u shfaq thjesht nga askund. Është një pjesë e iluzionit madhështor, një kërcim ekzistence ku ti je pjesë integrale.
Thyejeni egon tuaj, zhyteni thellë në vetëdijen tuaj dhe do të zbuloni se nuk jeni vetëm në univers; ju jeni universi. Përqafojeni këtë të vërtetë dhe do të zhbllokoni një fuqi përtej imagjinatës – fuqinë për të krijuar, për të kuptuar, për të qenë.
*
Cila ishte gjëja e fundit me të cilën po punonte Albert Einstein para se të vdiste?
Në shtratin e tij të spitalit menjëherë pasi ai ndërroi jetë; kishte lënë stilolapsin dhe letrat sipër tavolinës së vogël anësore. Dokumentet ishin mbi pasionin e tij, Teorinë e Fushës së Unifikuar. Mbrëmjen para se të vdiste, Ajnshtajni ishte duke punuar shumë duke shkruar dhe shkruar mendimet dhe punimet e tij mbi këtë teori. Pak më vonë ai i tha infermieres së tij: “…Mendoj se do të pushoj pak” dhe i vendosi sendet në tavolinë.
Ka një histori të këndshme që kjo infermiere e tregonte. Ajo ishte, në fakt, personi i fundit që pati një bisedë me Ajnshtajnin. Infermierja e kishte çuar Ajnshtajnin me karrocën me rrota drejt dritares së spitalit për të admiruar pamjen e kopshtit të vogël të rrumbullakët nga dritarja pranë shtratit.
“Profesor Ajnshtajn, a mendoni se Zoti e krijoi kopshtin?”
Ai u përgjigj: “Po, Zoti është edhe kopshtari edhe kopshti”, të cilës infermierja u përgjigj: “Oh, nuk do ta mendoja në atë mënyrë”, të cilës Ajnshtajni u përgjigj: “Po, dhe unë e kam kaluar tërë jetën vetëm duke u përpjekur për të kapur një paraqitje të shkurtër të tij në punën e tij.
Please follow and like us: