Astrit Lulushi: Teknologjia

Si do të duken njerëzit pas 5 milionë vitesh?
Nëse njerëzit në çfarëdo forme ekzistojnë ende në 5 milionë vjet, dhe tendencat aktuale vazhdojnë, ne do të evoluojmë drejt pamjes së njollave amorfe që mezi lëvizin dhe bëjnë asgjë.
Që kur filluam të përdorim teknologjinë, filloi procesi i vetë-zbutjes së specieve tona. Kjo ka ndikuar në mënyrën se si dukemi dhe sillemi. Me shpikjen e zjarrit, ne mund të nxjerrim lëndë ushqyese nga një gamë më e gjerë ushqimesh. Kjo është një nga arsyet pse truri ynë mund të rritet më i madh; sepse truri konsumon një pjesë të konsiderueshme të asaj që ne hamë. Për shkak se ushqimi i gatuar ishte më i butë, nuk kishim nevojë për dhëmbë kaq të mëdhenj, muskuj të nofullës dhe lidhjet e tyre me kafkën tonë si më parë. Madhësia në rritje e trurit tonë ndikoi gjithashtu në formën e kokës. Përdorimi i mjeteve zgjeroi gamën e ushqimeve që mund të hanim. Mund t’i presim për t’i bërë më të buta. Këto kërkonin duar të shkathëta për të manipuluar, gjë që është gjithashtu një pjesë e asaj se si dukemi tani.
Kohët e fundit, përparimi teknologjik dhe vetë-zbutja është përshpejtuar. Tani mund t’i trajtojmë problemet tona shëndetësore me ndërhyrje gjithnjë e më të avancuara. Këto vijnë me koston e integritetit të materialit tonë gjenetik. Një numër i madh i foshnjave tani lindin nëpërmjet operimit cezarian. Me kalimin e brezave, kjo do të thotë se nuk do të ketë përzgjedhje natyrore gjatë procesit të lindjes. Më parë, nëse kanali i lindjes ishte shumë i ngushtë ose një foshnjë kishte një kokë shumë të madhe, një grua ose një fëmijë do të vdisnin dhe gjenet e tyre nuk do të ndikonin në gjenet e njerëzimit.
Ne kurojmë ose menaxhojmë shumë sëmundje nga të cilat deri vonë kanë vdekur njerëzit. Kjo shkakton një degradim të lehtë të kodit tonë gjenetik çdo gjeneratë. Duhet të jemi mirënjohës që kemi teknologji të avancuar për të zgjatur jetën tonë dhe për të ulur vuajtjet gjatë lindjeve, por kjo ka një kosto.
Kur peshqit evoluan në peshq të shpellave, ata humbën aftësinë për të parë sepse mutacionet e rastësishme që prekën sytë e tyre nuk ndikuan në jetëgjatësinë e tyre në errësirë. Ne tashmë i zbutëm krimbat e mëndafshit në një shkallë të tillë që ata nuk mund të shumohen në mënyrë të pavarur në natyrë dhe do të vdisnin nëse njerëzit nuk do të ndërhynin në mbarështimin e tyre. Ne po punojmë shumë për të kuptuar se si të manipulojmë ADN-në tonë. Ka të ngjarë të gjejmë një mënyrë për ta korrigjuar këtë, por nëse nuk e bëjmë, atëherë përfundimisht, gratë nuk do të jenë në gjendje të lindin natyrshëm. Të gjithë do të trashëgojnë sëmundje gjenetike, të cilat do të duhet të menaxhohen me pilula të përditshme dhe ndërhyrje të tjera mjekësore. Nuk do të ketë fare njerëz të shëndetshëm.
Automatizimi dhe përdorimi i inteligjencës artificiale mund të na ndihmojë të zhvillojmë mënyra për të riparuar kodin tonë gjenetik, por në të njëjtën kohë, kjo teknologji mund të ndikojë gjithashtu në pamjen tonë në të ardhmen. Mund të ketë presion gjenetik që ne të humbasim zgjuarsinë dhe shkathtësinë në duart tona nëse AI bën të gjithë punën mendore dhe fizike për ne. Ne do të evoluojmë në njolla amorfe, të paaftë për të lëvizur ose shumuar në mënyrë të pavarur dhe tërësisht të varur nga ndihma e teknologjisë sonë për pothuajse çdo gjë.
Ose do të ndodhë ky skenar, ose teknologjia jonë do të bëjë të mundur ngrirjen artificiale të tipareve tona përgjithmonë siç ishin në shekullin e 21-të dhe ne nuk do të ndryshojmë fare, as pas 5 milionë vitesh.
Pyetja ishte: Si do të duken njerëzit pas 5 milionë vitesh?