Sefedin Stafa: Nga cikli ‘Valbona Hyjnore’

Piktura paraqet një përzierje harmonike të qetësisë dhe vitalitetit në mes të një peizazhi dimëror. Kompozicioni është i ankoruar nga një shtëpi e vogël dhe e mbuluar me borë në plan të parë, e cila ofron një ndjesi ngrohtësie dhe strehimi kundër bardhësisë së ashpër dhe të pastër të terrenit përreth.

Pemët e zhveshura, me degët e tyre të ndjeshme të vizatuara kundër qiellit të kaltër e të pastër, evokojnë një qetësi serene. Teksturat e ashpëra të sfondit malor, me furinë e të bardhave dhe bluve, kontrastojnë me borën e butë dhe të paprekur në plan të parë, duke iu aluduar egërsisë përtej qetësisë së shtëpisë. Këtu ka një rezonancë emocionale, një qetësi që flet për mbijetesë dhe vetmi përballë madhështisë së natyrës.

Ky është një vend i tërheqjes, ku koha ngadalësohet dhe madhështia e natyrës flet në pëshpërima. Pemët e vetmuara, me degët e tyre të zhveshura që shtrihen drejt qiellit, janë dëshmitare të heshtura të vetmisë dhe paqes që sezoni i dimrit dhuron. Piktura fton shikuesin të hyjë në këtë botë, të marrë një frymë të thellë nga ajri i pastër malor, dhe të gjejë një moment qetësie në zhurmën e jetës moderne.

Ndërsa syri udhëton përgjatë kanavacës, mendja shëtit, dhe zemra gjen një gëzim të qetë në elegancën e thjeshtë të skenës. Është një histori alpine, e bukurisë së thjeshtë që ekziston në këndet e qeta të botës, dhe e kalimit të butë të stinëve që formojnë jetët tona