Nebojsha Rodiq – Fillimi premtues i mandatit të ambasadorit serb
Kur shikon foton e ambasadorit serb, menjëherë del e qartë se nga cili mjedis vjen ky “diplomat”. Papijonet dhe modeli i çuditshëm i flokëve, syzet e vogla – më befasojnë që Djuro Radosavovic nuk ka shkruar ende një eulogji për të në Big Stories ose Vijesti.
Ky njeri ka qenë shef i Ministrisë së Mbrojtjes, ka qenë edhe shef i agjencisë së inteligjencës serbe. Politikisht ai vjen nga cepat më të errëta të falangave nacionaliste serbe.
Duke gjykuar nga aktivitetet e para, ky ambasador nuk erdhi për të zhvilluar marrëdhëniet me Malin e Zi, por për të ndezur nacionalistët serbë në Mal të Zi. Dhe çfarë mund të presim tjetër nga përfaqësuesit e gjykatës së Vuçiqit?
Në të njëjtën kohë, ne po dërgojmë dikë nga partia e Mandiqit në Beograd. Presim sigurisht që së bashku me Nevenka Ciroviqin të punojë në Beograd për Beogradin, jo për Podgoricën.
Po dërgojmë në Moskë një përfaqësuese të partisë simotër të Rodinës së Rogozinit. Mezi pres të shoh se si Kremlini e nderon ambasadorin tonë në mes të pushtimit rus të Ukrainës. Ambasador i vendit të NATO-s. Szijjarto dhe selfiet e tij të bëra gjatë vrapimit të mëngjesit në Zamoskovrjecje do të mbeten në hije.
Ne do të vazhdojmë të pretendojmë të jemi të çmendur dhe të shpërfillim faktin se gjatë mandatit të DPS-së, qeveria serbe në qendër të Podgoricës, pikërisht pranë ndërtesës së OKB-së, ndërtoi Shtëpinë Serbe për të dominuar peizazhin dhe zhvendosi në të propagandistët më të këqij. të udhëhequr nga Emil Labudoviq.
Dhe pastaj flasim për ndikimin rus, sikur të ishim duke luftuar kundër tij. E tillë është situata në Mal të Zi, saqë edhe ambasadori rus guxoi të komentojë deklaratat e kryeministrit. Ambasadorin Maslenikov, të cilin nuk do ta dinim se ekzistonte, nëse peshkopi serb për veriun e Malit të Zi Metodije nuk do ta nxirrte herë pas here në ndonjë paradë kozake dhe në Akademinë e Shën Savës.
Sapo e dërguam Vladimir Bozovicin për glorifikim të Kuvendit të Podgoricës dhe Rodiç tashmë po thotë se populli nuk mund të ndahet, duke dërguar një mesazh të qartë se në një moment do të ketë një bashkim të Serbisë së Madhe. Do të kryhet nga ai dhe ata me papione.
Këtë histori e shtjellon më tej kreu i qeverisë së Podgoricës, Vladimir Dajkovic, i cili këtë dimër e kaloi në Rusi dhe ishte Tucker Carlson ynë, i cili i tha publikut malazez se gjithçka ishte e mrekullueshme në Rusi nën sanksione. Në detyrën e fundit propagandistike nga Serbia, Dajkoviq ka dërguar edhe mesazh për bashkim. Unifikimi ngadalë por me siguri po kthehet në diskursin publik. Kushdo që njeh pak histori, e di se slogani i kujt ishte “bashkim ose vdekje”.
Duke pasur parasysh se si kultivohet dhe mbështetet kulti i Voja Tankosic në qarqet propagandistike të Beogradit, nuk do të habitesha nëse një grup entuziastësh do të pretendonin se ata ishin një “Dorë e Zezë” e re. Ka ekzistuar apo jo, fryma e “Dorës së Zezë” aktualisht sundon Serbinë. Kjo është forca e errët që gjithmonë e ka tërhequr zvarrë Serbinë nga Perëndimi, e cila e ka çuar atë në kataklizëm disa herë në historinë e re. Së bashku me Serbinë, ajo ideologji konspirative dhe ndonjëherë e suksesshme e ndaloi kohën në Ballkan.
Duam apo s’duam, ne jemi të lidhur me Serbinë nga fati. Mundësia për t’u ndarë dhe për të dalë nga sfera e influencës së Beogradit u humb në kohën pas referendumit. Ndërsa ne ishim të etur për të hekurosur të gjitha detyrimet formale, shpirti, d.m.th. kultura u kujdes pak. Ne e lustruam harduerin e ri europian, ndërsa softueri ishte ende i programuar në Serbi.
Prandaj tani ambasadori serb mund të rrijë me Vranes në “tokën serbe” në Pljevlja. Qyteti nga vjen kryeministri dhe kreu i partisë më të madhe opozitare.
Kaq për sot dhe këtë javë. Ju urojmë një fundjavë të këndshme. Shabbat Shalom. Shihemi sërish të hënën.
Përshëndetje të përzemërta, Ljubomir Filipovic, analist dhe kolumnist i CdM.