Poezia e Jakhongir Nomozov vjen në shqip nga Rifat Ismaili

Jakhongir Nomozov ka lindur më 24 janar 1997 në distriktin Pop të rajonit Namangan.  Në “Juntos por las Letras” Argjentinë, është një anëtar aktiv dhe koordinator i grupit ndërkombëtar të punës së shkrimtarëve për Uzbekistanin. Përfaqësues i revistës elektronike të shtetit turk “SIIR SARNICI” në Uzbekistan. Anëtar i shoqatës ndërkombëtare të artistëve të Republikës së Kazakistanit “Qo‘sh qanot”, koordinator për Uzbekistanin. Anëtar i Shoqatës Ndërkombëtare “Talentet Botërore” të krijuar në Republikën e Kazakistanit, fitues i medaljes “Abay”, “Simboli Përkujtimor i Fondit Ndërkombëtar të Bamirësisë Amir Temur” dhe “Krenaria e Shkencës”. Anëtar i Shoqatës Ndërkombëtare të Artistëve, anëtar i Fondit Publik të Poetëve dhe Shkrimtarëve Kirgistan të Republikës së Kirgistanit. Pjesëmarrës i punëtorisë tradicionale të artistëve të rinj.

Jakhongir Nomozov krijon në fushën e poezisë, publicistikës dhe përkthimit. Poezitë e tij janë botuar në antologjitë ndërkombëtare “Mujde” dhe “Flashmab”. Është autor i librave “Rebelët në zemrën time”, “Hapësira e shenjtë” dhe “Kënga zgjuese”, 2022 në shtëpinë botuese turke “Baygenc”. Porsa ka dalë nga shtypi edhe libri me poezi “Fryma e diellit”. Fitues i shumë garave kombëtare dhe ndërkombëtare. Botuar në Kazakistan, Kirgistan, Turkmenistan, Azerbajxhan, Indi, Turqi, Rusi, Bangladesh, Nepal, Kenia, Algjeri, Vietnam, Serbi, Maqedoni, Belgjikë, Kinë, Spanjë, Itali, Shqipëri, gazeta dhe revista amerikane dhe faqe letrare. Êshtë Anëtar i Shoqatës Ndërkombëtare “World Talents”, “Fondi Publik Kirgistan i Poetëve dhe Shkrimtarëve”. Student i Universitetit të Gazetarisë dhe Komunikimit Masiv. Fitues i “Çmimit Guzel Alania” të shtetit turk. Korrespondent i gazetës “Bota e Fëmijëve”.

Jakhongir NOMOZOV

DHIMBJE

Dashuria është zhytur në trupin tim. Nuk mund të mos këndoj

një këngë dashurie.

Secila nga poezitë që kam shkruar. Është betimi që i dhashë të vërtetës.

Shkëndijat që shihni në sytë e mi

A vijnë nga dritat e Parajsës

Dhe dëshirat lulëzojnë zemrën time?

Apo janë mrekullitë që s’i patë kurrë?

 Shpresa ime nuk do të thahet,

nuk do të vyshket Pranvera gjithmonë lulëzon në shpirtin tim.

Kam një dhimbje të madhe që mundet

Të lulëzojë venat dhe kockat e mia. U krijova nga dashuria e të Plotfuqishmit

A e di jeta se kush jam?

Në trupin tim të vogël,

në gjoksin tim të vogël

 Sa talent dhe dashuri kam?

 A e di jeta kush jam unë?!

JETA

Jeta vrau gjithë pasionin tim,

Më shtrëngon zemrën si shegë.

Do ta kthejë shpirtin tim të bardhë, të butë

Të veshur me rrobën e zezë të pikëllimit.

Shpresa po dobësohet dhe po shuhet

Malet e mia shemben ne toke.

Dita-ditës po më lodhen këmbët

Dita për ditë shpirti im humbet forcën e tij.

Rrufeja përplaset brenda meje

Sikur do të më çahet gjoksi.

Kam frikë, o Zot, kam shumë frikë

Po sikur i gjithë qielli

të më bjerë mbi kokë?

MREKULLIA

Kur erërat e muzikantëve

luanin muzikën e tyre,

Shirat këndonin këngën më të qetë.

Derisa hëna kishte bërë rrotullimin në qiell,

U zgjua nga gjumi i tij i rëndë Dielli. Ora e ziles po bie “Zgjohu!”

dhe “Zgjohu”! përsërit.

Dikush është zgjuar,

të tjerët janë në gjumë.

Sikur ta dinit që kafazi

Nuk është shtëpia, por trishtimi.

Eja këtu,

 bashkohu edhe ti në këtë jetë, i dashur…

Largo trishtimin nga sytë e tu

Largo pezmin nga zemra dhe shpirti yt.

 Merr një hap të qëndrueshëm

me besim të fortë,

Mbushe çdo ditë përplot

me një mrekulli…

MUNGESË

Më ke munguar e dashur,

më ke munguar shumë…

Nuk jam ende gati

të hyj në rrugën e të sëmurëve nga dashuria.

Edhe pse i harroj kujtimet e vjetra, rrobat e mia mbajnë erën e faqes sate.

E dashur, largësitë na ndanë Dashuria jonë u dobësua

duke mos arritur në destinacion.

Çdo sekondë e imja kalon duke kërkuar për ty

Le të na presë lumturia në stacionin tjetër.

 Trëndafilat që për ty bleva

 Janë tharë dhe zverdhur.

 Të gjitha sëmundjet e zemrës sime janë tuat,

 Të dërgoj aromën e pranverës, dashuria ime.

KËNGË E BESIMIT

Endem në kopshtet e ëndrrës sime, Kur vendi është nën dritën e hënës. Shtrihem duke u larë nga lumturia Kur qielli i përqafon fort yjet e tij. Engjëjt këndojnë ninulla për mua.

Fle i qetë, me kënaqësi dhe paqe. Besimi për të nesërmen rritet në zemrën time

Besoj tek e ardhmja ime!

Duart e mia arrijnë deri te yjet,

deri te hëna…

Nëse vendos t’i zgjas pak.

Sytë e diellit do të bëhen të verbër. Sikur të shoh një minutë në të.

Sytë e diellit do të shkrihen…

MOS DËSHTOVA?

Nuk arrita të takoj lumenjtë, Zoti im! Dhimbja rrethonte ditët dhe javët. Përrenjtë që më kërkonin u thanë Për shkak të sëmundjes së pamëshirshme.

Nuk arrita të takoj gjerësinë, Zoti im! U mbylla i vetëm në dhomën time. Dallëndyshja trokiti në xham

 për të më thënë se Pranvera kishte ardhur

 dhe tashmë prapë ka ikur.

Nuk arrita të përmbush ëndrrat e mia, Zoti im!

Ngarkuar me pikëllim mbi supet e mia.

Dhimbjet e skllavëruan shpirtin tim të pastër.

A kam qenë skllav i torturave të mia të vjetra?

Nuk arrita të takoj detet, Zoti im! Fryma e zjarrtë më djeg fytin.

 Më sill lirinë e aromës, të lutem! Dhe ti erë e çartur

më sill lajme për lirinë!

Përktheu; Rifat ISMAILI