Cikël poetik nga Avdush Canaj

 

KUR TI DUKESH TE DERA

 

Kur ti duket tek dera

sikur vjen pranvera.

 

Zemrat tona buçasin,

për ty duartrokasin:

Erdhi zëlira,

e bukura,

ëmbëlsira!

 

Ti buzëqesh luleprilli

me kapelë prej ylli!

 

Nga dora me hare

falë puthje për ne.

 

Cicërin e më shikon mua:

Të gjithëve ju dua.

 

Pak më shumë, e di Zela,

zambakun me kaçurrela.

 

KUR QE LUFTË ATËHERË

 

Kur qe luftë atëherë,

uluronin ujqit me shajkaqa,

vogëlush, isha sa ti.

S`kisha frikë në male,

s`kisha frikë asnjë trohë.

Malet i kishim shtëpi.

 

Shqiponjave u mbushja ujë,

shqiponjave kapelëblertë,

bukën ua ndaja si mamaja.

Duart e forta kur lanin

kur lanin ato duar,

peshqirin mirë e mbaja.

 

Një ditë Agim Ramadani

teksa shkrihej bora në Koshare

ma bëri me dije:

O  zogush i shqipës,

o zogush trimoshi

edhe ti je luftëtar lirie.

 

Në sytë e tij prej deti,

në sytë e tij,

me të diellit nur

e pashë pranverën duke ardhur

pranverën e pashë

veshur me flamur.

 

ATA MBETËN NË BURG

Prangat  ia hoqën babës

atë ditë të mirë.

 

Ata që ia lidhën

mbetën në burg.

 

Edhe magnolja e bukur

me fustan si timin.

 

I dhimbsësha shumë

atje kur shkoja me gjyshin.

Ia pata parë një herë

një lot

kur nuk më lan te grilat

babës t`ia puth dorën.

(1987)

 

ZOG MALLI

Kur malli shtrinë krahët

si lejlek mbi re,

bëhem zog e vij të të puth

atje larg ku je.