Cikël poetik nga Binak Kelmendi
Krejt kam nis t’i ngjaj Bab’s
Zgjohem shumë ma herët
Ec rretherreth shpisë
Te gardhi përmjerrem
Aq më bën po më pa njeri
Jam në Tokën teme
Që ma ka lanë Baba
Pastaj shikoj nga bjeshkët e Pejës
Tek fshehin Rugovën
Dal në rrugën e ngushtë
Këqyr përroskën a ka ujë
Hedh në të një gur
Me shkëlqimin e yjeve
Hëna bën hile
Urithi ka ngritur dhé në livadh
Varre dasmorësh
Unë i rrafshoj si Baba
S’kam kuti duhani
Telefoni kërcet
Ati nuk më thërret
Gurgullon përroska e prangosur
Si pocerkë dikur në ahur
Ka shumë lajme
Për dekë e lindje
Asnjë për Dashuri
Po ku te gjendet ajo Djallkë
E zënë në hallkë
Si një plakë
Dita me thirrje të fëmijërisë
Është me diell dita në Gropë të Madhe:
Turistë në këmbë e me motorë
Nuk përshëndesin me kokë a me dorë
Kërkojnë hije dhe vetminë e vet
E gjejnë tek uni ngjizur me shpirt
Askush nuk thërret më
Te Livadhi i Martinit a te Qafë e Dasmorëve…
Ooooooooo……
As kositës në livadhe
As nuse me burel në krah
Kanë shterrë gurrat
Janë vithisur stanet
Dele e qengja nuk dihatën në mrize…
Gurët e gjollave i ka mbuluar bari
Kuaj samari me miell kripë sheqer vajgur s’ecin monopatit
Nuk kërcasin as qerret me rrotët e thyera në kërstinat e shtrëmbra
S’kumbojne këngë shpotitëse të vashave në Kodër
“Ooo, unë e madhe, ti e vogël…
Iaoi, uaoi
As në shpat:
“Ftyra jeme plot dukat, ftyra jote kelb e gjak…
Iaoi, uaoi…
As pasqyrë djemsh përthyer rrezesh në sytë e vashës në maje
As qeshje fëmijësh dhe as vaje
Nën flladin e zvogëluar
Vetëm shikim ore
Për kohën e dalë dore
Për të zënë shtigjet e humbura
Dhe fotot ne telefon
Me kujtimet që mbushin harresën.
E gjitha është vetëm nostalgji
Që kot më thërret në fëmijëri
(Bogë, Gropë e Madhe, 31 korrik, ’23)
Motiv francez
Keopsi u var në qelqin e dritares së Luvrit
Bodleri ia ndërroi plagën në majë të majës Kullës së Ajfelit
Pëllumb’ i ngordhur me Lulet e së Keqes
Drejt Portës Triumfale fluturoi
Nën urën Mirabo
Uji rrjedh Senën
Mjellmat lundrojnë me altoparlant në sqep
Turistë ndërrohen
Vetëm shqiptarë ikin
Zëra të ngjirur në Shën Mishel
Bohemët shkojnë në Monmartrë
Hadi shumë më afër
Këmbanat e Notrë Damit
Askush s’i tërheq në
Te Deum-in e vet
Pak lajme për Luftën e Kosovës
Paqe në Versajë
Vetëm në bodrumet e verës
Me vozgat pa etiketë
Të Loires
Xhelozi epokash
Rumi qeshte
Me gjuhë në vozgë
Ndoshta dhe e shijonte
Askush s’e di
Poezi a profeci
Rumi vetë
Noli zbrazte verë në buzë Khajami
Tek s’e zinte gjumi
Për Shqipërinë e ëndrrave
Homeri këlthiste
Pa shkop të bardhë
Te krifë Kalë Troje
Virgjili recitonte
Cipër cullak
Mbi Romën e ulkonjave
Tek përshëndeste Vezuvin
Zjarri vinte në Tomorr
Konica rrotullonte peshq
Në skarën Albania
Pa prush
Molla e Kuqe
Nga ç’ trung ka pikur
Ajo Mollë Adami
Kush e mori nga Toka
Kush e mbajti në dorë
Cili e kafshoi
Ishte e ëmbël e thartë e idhtë
A pati shume fara
Ka rënë
Nga Molla e Kuqe
Nga mollë e thartë
A nga një mollë tjetër
Për zgjatje agonie
Në Legjendë të Vjeter
Me Evën Mollë.
Tirana, si e pashë
Të kam parë shumë herët në TV
Me vetëm një autobus nëpër shesh
Disa biçikleta
Pak këmbësorë
Me shumë kasketa
Kumtesa të PPSH-së që rregullonin botën
Shqipëria vetë ishte lule
Planet pesëvjeçarë kryheshin për tri vjet
Duartrokitje frenetike
Për arritje
Pas këngëve të estradës
Artistike
Ngritje në këmbë, betim
Byroja Politike me grushtin në ballë
Gjithmonë në vigjëlim.
Pastaj, me shumë vonesë
Erdha te Ti Tiranë
Sikur të vija në Hanë
Në kufi bërtiti Ushtari me gradë
“Mos shkel shinën
Këtu a Sh’ipni,
Trego vizën”
Në natën pa yje
Në 15 katëshe
Nuk pati darkë
Hoteli kishte planifikuar
Mosshkuarjen time
Diell Dajti me dhëmbë në dhomë
Tirana nuk ishte dot televizivja
Tri kater vetura te zeza Komiteti
Parakalim i gjelbër ushtrie
Vajzat me pushkë të gjatë në gjoks
Armiku nuk flinte kurrë
As jashtë dhe as brenda.