Ljubomir Filipovic: Gjeniu i Vuçiqit

Kam lexuar disa kujtime të një regjisori të suksesshëm vetëqeverisës jugosllav shumë kohë më parë. E shkrova këtë duke u bazuar në kujtesën time, kështu që ka mundësi të përziej disa detaje dhe aktorë. Gosa Smederevo bëri vagona për trena. Një luftë shpërtheu midis Irakut dhe Iranit. Irakianët erdhën për të vizituar objektet e fabrikës dhe atje disa gjeni harruan të mbulonin vagonët me shenja iraniane të sapo shkruara. Një nga zyrtarët e Sadamit më pas tha me shaka “gjithsesi nuk ka rëndësi, ne do ta shkatërrojmë për ta kur të arrijë”. Kryesisht, nga SDPR në Namenska, Jugosllavia eksportoi tonelata armësh. Shumica e konflikteve në territorin që ne tani e quajmë ‘Jugu Global’ ishin furnizuar me armë jugosllave. RSFJ shpeshherë armatoste të gjitha palët në konflikt. Gjuhët e liga thoshin se kjo ishte arsyeja pse karma dhe asgjë tjetër goditi Jugosllavinë në 1991.

Duket se diplomacia duke përdorur armë ende funksionon. Ky është një nga shpjegimet e mundshme pse gruaja e presidentit ukrainas po viziton një vend ku qeveria e zgjedhur është plot me agjentë rusë. Qeveria që sponsorizon mediat dhe propagandën duke shkatërruar vendin e saj. Qeveria e një vendi që ushqen një ndjenjë kaq të fortë anti-ukrainase saqë mobilizon numrin më të madh të luftëtarëve të huaj për pushtimin e vendit të saj.

Bravo Vuçiq. Ai na mban të gjithëve të bllokuar në iluzionet e tij anakronike. Derisa ky mashtrim të bëhet realitet. E tij dhe e Putinit. Vuçiq mendon të njëjtën gjë për fqinjët e tij në rajon që mendon Putin për të tijat. Dhe ai do të na bënte gjithçka që Putini u bën fqinjëve të tij, nëse nuk do të ishte për NATO-n. Me mjete konvencionale. Sulmet hibride nuk janë problem për të. Vetëm shikoni presionin nën të cilin është qeveria në Podgoricë, për të mos mbështetur rezolutën e Srebrenicës. Shihni se si, me ndihmën e KPS-së dhe medias, po krijohet zhurmë në opinionin publik që Spajiç të dorëzohet dhe të përdorë refuzimin eventual të amendamentit si një justifikim për të mos mbështetur rezolutën e Srebrenicës.

Vizita e Zonjës së Parë të Ukrainës dhe ministrit të Jashtëm ukrainas Kuleba ndodhi pas vizitës së presidentit kinez, i cili zgjodhi Serbinë si një nga tre destinacionet e turneut evropian.

Ne kemi folur shumë herë për flluskën e opinionit publik në Serbi, aq të indoktrinuar sa mediat dhe organizatat opozitare janë të detyruara të konkurrojnë në antiperëndimorizëm dhe nacionalizëm serb. Dhe kjo është arsyeja pse të gjithë dalin qesharakë. Vuçiq “nuk e jep Kosovën” dhe po bën mjaft mirë në sabotimin e politikës së jashtme të Kosovës.

KPS është një shërbëtore e regjimit, për sa kohë që regjimi nuk i kalon vijat e kuqe të vendosura nga Kremlini.

Nga ana tjetër, tolerohet që Serbia të mos vendosë sanksione ndaj Rusisë, pasi ajo njeh integritetin territorial të Ukrainës. Dhe ai nuk e bën këtë për hir të të tjerëve, por për veten e tij. Sipas recetës, Krime për Kosovën.

Vuçiq po bën fushatë për Expo. Serbinë e ndërton edhe vertikalisht edhe horizontalisht. Shumëdimensionale. Dhe e bën atë më të gjerë. Është çështje ditësh se kur do ta detyrojnë qeverinë malazeze në nënshtrim të plotë.

Funksionon vetëbesimi dhe agresiviteti. Dhe gatishmëria për të marrë rreziqe. E mira është se çdo autokraci varet vetëm nga autokrati dhe kufizohet nga kufizimet e ekzistencës njerëzore. Pa Vuçiqin, i gjithë ky iluzion i një Serbie të fortë dhe të qëndrueshme do të binte copë-copë. Mali i Zi është shembulli më i mirë i pagabueshmërisë së kësaj aksiome politike.

https://www.cdm.me/english/the-genius-of-vucic/