Rudina Muharremi Beja: PA NDALIM

Ja deti atje tej,

zhurmën ia ndiej ende dallgëve,

ja rëra me gjurmët e mia

ndiej ende kumbimin e hapave.

Të njëjtat gjurmë,

mbart dhe qyteti i ndriçuar me fenerë të zbehtë

përhumbur përshtjellimit të njerëzve,

ndërsa zemra

ah zemra,

ajo gjallërohet vetëm atëherë

kur symbyllur të mendoj

tek qëndron ulur aty ku qielli puth tokën

me flokët e zbardhur e fytyrën e lodhur

përballë horizontit të paskaj,

tek më pret,

ndërsa orët vrapojnë pa ndalim!