Astrit Lulushi: Mëkatari

Një herë ishte një njeri që jetoi shtatëdhjetë vjet në botë dhe jetoi në mëkat gjatë gjithë asaj kohe. Ai u sëmur, por as atëherë nuk u pendua. Vetëm në momentin e fundit, teksa po vdiste, ai qau dhe tha: ‘Zot, më fal, sikurse ke falur hajdutin në kryq”. Dhe ndërsa tha këto fjalë, shpirti i tij u largua nga trupi i tij. Dhe shpirti i mëkatarit, duke ndier dashuri ndaj Zotit dhe besim në mëshirën e Tij, shkoi te portat e Parajsës dhe trokiti, duke u lutur që të hynte në mbretërinë qiellore.

Pastaj një zë foli nga brenda portës: “Cili njeri është ai që troket në dyert e Parajsës dhe çfarë veprash bëri gjatë jetës së tij”? Dhe zëri i akuzuesit u përgjigj, duke treguar të gjitha veprat e liga të njeriut dhe as edhe një të mirë. Dhe zëri nga brenda portave u përgjigj: “Mëkatarët nuk mund të hyjnë në mbretërinë e qiejve”. Atëherë njeriu tha: “Zot, unë e dëgjoj zërin tënd, por nuk e shoh fytyrën tënde dhe nuk e di emrin tënd”.

Zëri u përgjigj: “Unë jam Pjetri, Apostulli”. Dhe mëkatari u përgjigj: “Ki mëshirë për mua, apostull Pjetër! Kujtoni dobësinë e njeriut dhe mëshirën e Zotit. A nuk ishe ti dishepull i Krishtit? A nuk e dëgjove mësimin e tij nga buzët e tij dhe nuk kishe shembullin e tij para teje? Kujto, pra, se si, kur ai u pikëllua dhe u hidhërua në shpirt, dhe tri herë të kërkoi të rrije zgjuar dhe të faleshe, ti fjete, sepse sytë e tu ishin rënduar dhe tri herë të gjeti duke fjetur. Kështu ishte me mua. Kujto, gjithashtu, se si premtove se do të ishe besnik deri në vdekje dhe megjithatë e ke mohuar tri herë. Kështu ishte me mua. Dhe kujto gjithashtu se si kur këndoi gjeli dole dhe qave me hidhërim. Kështu është me mua. Nuk mund të refuzosh të më lejosh të hyj”.

Dhe zëri pas portave ishte i heshtur. Atëherë mëkatari u ndal pak dhe filloi përsëri të trokasë dhe të kërkojë që ta fusin në mbretërinë e qiejve. Dhe ai dëgjoi një zë tjetër prapa portave, i cili tha: “Kush është ky njeri dhe si ka jetuar në tokë”? Dhe zëri i akuzuesit përsëriti të gjitha veprat e liga të mëkatarit dhe asnjë të mirë. Dhe zëri nga prapa portave u përgjigj: “Mëkatarë të tillë nuk mund të jetojnë me ne në Parajsë”. Pastaj mëkatari tha: “Zot, unë e dëgjoj zërin tënd, por nuk të shoh ty dhe nuk e di emrin tënd”.

Dhe zëri pas portave ishte i heshtur. Atëherë mëkatari u ndal pak dhe filloi përsëri të trokasë dhe të kërkojë që ta fusin në mbretërinë e qiejve. Dhe ai dëgjoi një zë tjetër prapa portave, i cili tha: “Kush është ky njeri dhe si ka jetuar në tokë”? Dhe zëri i akuzuesit përsëriti të gjitha veprat e liga të mëkatarit dhe asnjë të mirë.

Dhe zëri nga prapa portave u përgjigj: “Mëkatarë të tillë nuk mund të jetojnë me ne në Parajsë”. Pastaj mëkatari tha: “Zot, unë e dëgjoj zërin tënd, por nuk të shoh ty dhe nuk e di emrin tënd”. Dhe zëri u përgjigj: “Unë jam Davidi; mbret dhe profet”. Mëkatari nuk u dëshpërua dhe nuk u largua nga portat e parajsës, por tha: “Ki mëshirë për mua, mbreti David. Kujtoni dobësinë e njeriut dhe mëshirën e Zotit. Zoti të deshi dhe të lartësoi mes njerëzve. Ti kishe të gjitha: një mbretëri, dhe nder, dhe pasuri, dhe gra dhe fëmijë; por ti pe nga shtëpia jote gruan e një të varfëri dhe mëkati hyri në ty, dhe more gruan e Uriahut dhe e vrave me shpatën e Amonitëve. Ti, një i pasur, ia more të varfërit qengjin e tij një dele dhe e there. Unë kam bërë të njëjtën gjë. Kujto, pra, se si je penduar dhe si the: ‘Unë i pranoj shkeljet e mia; mëkati im është gjithnjë para meje’? Unë kam bërë të njëjtën gjë. Nuk mund të refuzosh të më lejosh të hyj”.

Dhe zëri nga brenda portave ishte i heshtur. Mëkatari qëndroi pak në këmbë, filloi të trokiste përsëri dhe të kërkonte ta linin në mbretërinë e qiejve. Dhe një zë i tretë u dëgjua brenda portave, duke thënë: “Kush është ky njeri dhe si e ka kaluar jetën e tij në tokë?”. Dhe zëri i akuzuesit u përgjigj për të tretën herë, duke treguar të këqijat e mëkatarit dhe duke mos përmendur një të mirë. Dhe zëri brenda portave tha: “Largohu prej andej! Mëkatarët nuk mund të hyjnë në mbretërinë e qiejve”. Dhe mëkatari tha: “Unë e dëgjoj zërin tënd, por nuk e shoh fytyrën tënde dhe nuk e di emrin tënd”. Atëherë zëri u përgjigj: ‘Unë jam Gjoni Hyjnor, dishepulli i dashur i Krishtit”. Dhe mëkatari u gëzua dhe tha: “Tani me siguri do të më lejojnë të hyj. Pjetri dhe Davidi duhet të më lejojnë të hyj, sepse ata e dinë dobësinë e njeriut dhe mëshirën e Perëndisë; dhe do të më lejosh të hyj, sepse të do shumë. A nuk ishe ti, Gjon Hyjnor, që shkrove se Perëndia është Dashuri dhe se ai që nuk do, nuk e njeh Perëndinë? Dhe në pleqërinë tënde nuk u the njerëzve: ‘Vëllezër, duajeni njëri-tjetrin’. Atëherë, si mund të më shikosh me urrejtje dhe të më largosh? Ose duhet të heqësh dorë nga ajo që ke thënë, ose duke më dashur mua, duhet të më lejosh të hyj në mbretërinë e qiejve”.

Dhe dyert e Parajsës u hapën dhe Gjoni përqafoi mëkatarin e penduar dhe e mori në mbretërinë e qiejve.