Mimoza Bici: Etyd vere

 

Merrmë duart

Si deti me valë

Aty në thellësi

fjalët e shpirtit

askush nuk dëgjon

Lotët mbytmi në një guackë

kur të dal në breg

heshtja t’mi mbuloj.

Kënga e qyqes

Vjen si pasthirrmë

Tingull i Tokës

Mes koralesh klithmë.

Kam ngatërruar udhë

Kushedi ku do mê nxjerrë kjo dallgë kushedi

Brenda vetes ëndërr fle

Brenda vetes bëj dashuri.

Merrmë duart

lësho mes kaltërsisë

Nëse je Qielli

do ndizem

Fjalët e shpirtit

ti plas bubullimë

kësaj bote të shurdhët

buz’trëndafil

shtrat i trupit tim

marrosur pafundësisht.

etjes për ty.

Tinëz të përpij

Harroj ku po shkoj

Fryma kacafytet me afshin tënd

pak minuta

mallin shpirtëroj.

Ti nuk mundesh të rezistosh

askush nuk mundet

kur trupin ta përthin një grua e etur sa vet jeta

E kur fuqitë bien agoni

zemra s’rreh më

Të zbres në një stacion…

Ik , ik me erën vrapo.

Pas ëndrrës së verës

kurrë mos udhëto!

Tiranë, qershor 2024.