Astrit Lulushi: Vdekja pret

Vdekja pret;

Ne shkojmë tek ajo,

herë të qeshur, herë të ngrysur

për jetën që kemi bërë.

Këtë,

asnjë i gjallë që vdes nuk e sheh.

Nuk duhet thënë me hidhërim:

“po vdes”,

sepse mundimi është i vdekjes që pret.

Organizime të ngjashme bëhen

në shoqëritë e kontrolluara;

spiuni pret i fshehur në shkurre, në çdo qoshe rruge e pallati,

dhe e kap kur do ai dhe jo viktima;

si në përrallat me miun –

ku vetën në filma si Mickey Mouse; Miu triumfon, del më i zgjuar,

duke ndryshuar perceptimin tonë.