Çajup Kajtazi: Mëngjeset me ty

Poezia “Mëngjeset me ty” është një homazh emocionues dhe i thellë për babain e Çajup Kajtazit. Në këtë poezi, autori shpreh mirënjohjen dhe dashurinë për babanë e tij, i cili ishte një mësues i urtë dhe një udhërrëfyes i dashur në jetën e tij.

Poezia fillon duke e përshkruar babanë si një figurë të ndritur dhe të dashur, që ka ndihmuar në formimin e karakterit dhe orientimin e autorit në jetë. Shkrimet dhe pasioni për gazetat të babait janë përshkruar me respekt dhe admirim, ndërsa kujtimet e përbashkëta, veçanërisht ato në Kukës dhe momentet e ngrohta me kafe, janë të paharruara.

Në poezi, autori reflekton mbi këshillat e babait për të studiuar mjekësinë, dhe përkushtimin e tij të pashoq për të siguruar një të ardhme të mirë për djalin e tij. Momentet e fundit të jetës së babait janë përshkruar me ndjenja të thella, duke theksuar dashurinë e pavdekshme që ndjen për të.

“Mëngjeset me Ty” është një poezi që përmbledh ndjenjat e thella të mirënjohjes dhe dashurisë për një prind, duke e pasqyruar ndikimin e tij të përjetshëm në jetën e autorit.

—

Mëngjeset me ty
Poezi për babain tim

Fati im i artë, në fëmijërinë e bekuar,
Babai im, mësuesi i zemrës, udhërrëfyesi i dritës.
Në çdo fjalë të tij, në çdo gjest të dashur,
Gjeta mësimet e jetës, një udhë të sigurt.

Ai, me shkrime që flakëronin,
Një pasion për gazetat që s’djeg kurrë.
Unë, një nxënës i vogël, duke ndjekur hapat e tij,
Më mësoi të shoh botën përtej syve të mi.

Kukësi, strehë e qetësisë, kafeja, bisedat e ngrohta,
Një dashuri e përjetshme që i tejkalonte fjalët.
“Mjekësi, biri im,” thoshte me urtësi,
“Do të na duhesh kur të vijë pleqëria.”

Çdo takim me të, një dhuratë e çmuar,
Në sytë e tij, shkëlqimi i dashurisë së vërtetë.
Në momentin e lamtumirës, më shtrëngoi fort,
Dhe unë, me një puthje në ballë, e ndjeva dhimbjen.

Në kujtesën time, ai mbetet një ikonë,
Një dashuri e pavdekshme, një burim frymëzimi.
Në çdo hap që hedh, e ndjej praninë e tij,
Babai im, një yll që ndriçon përjetësisht.