Poezia e Pushkinit vjen në shqip nga Arqile Garo

 

EXEGI MONUMENTUM. *

nga Aleksandër Sergejeviç Pushkin

 

Monument i ngrita vetës, dorë njeriu s’ e latoi,

rrugëzës për vizitorët bari kurrë nuk do të mbijë,

obelisku i Aleksandrit*, që rebelët i nënshtroi,

qafën zgjat, të më arrijë.

Nuk kam për të vdekur, jo, shpirtin, lira e lëvduar,

si thëngjillin ndënë hi do ma mbajë ndezur përjetë,

dhe lavdia do më ndjekë sa mbi tokën e bekuar,

të ketë, qoftë dhe një poet.

Fama ime do marrë dhenë në Rusinë plot madhështi,

do thonë në gjuhët që fliten: këndoi si bilbil gjizar,

krenar për prejardhjen time bir i stepës me stuhi,

kallmuk dhe Tungush, shpellar.

Dhe do jem për çdo njeri për shumë kohë i adhuruar,

se me lirën time zgjova ndjenjat, dashurinë plot hir,

për Lirinë e ngrita zërin në këtë shekull të mallkuar,

për dëshmorë dhe për martirë.

Dëgjo Zotin Muza ime, ndiqe dëshirën e tij

frikë mos ki nga ofendimet, kurrë dafina mos kërko,

si lëvdatat edhe shpifjet të një smireje janë bij,

budallenjtë? – hiç, mos i zgjo!

(1836)

Shqipëroi: Arqile Garo.

*Exegi monumentum (latinisht) ngrita monument: Epigram nga veprat e Horatit. (65 – 8 para Krishtit)

*obelisku i Aleksandrit: obelisku që i kushtohet carit Aleksandër i Parë në sheshin e pallatit Perandorak të Shën Petërburgut.