Bledar Koçi: Tre ciganët

Dielli qerpikët përçiku

Poshtë kodrës në fushat matanë,

Shkujdesur, anë një përroi,

Pushonin për qejf tre ciganë.

Njëri mbështetur pas trungu,

Frynte me buzë melodi,

Lodronte me degën e shelgut

Nën rrezet e ngrohta flori.

I dyti, biçakun ndër gishta,

Në dhëmbë skërmiste lastarë,

Si mjeshtër mister i vetvetes

Gdhendte… pa ditur se çfarë.

Flinte a s’flinte i treti

Përhumbur një bote pa fund.

Siç duket në djepin e ëndrrës,

Cigankën e ëmbël përkund…

Hej ç’bukur të tre ia kalonin

Herë heshtur, herë shkrirë në gaz.

Në prehër të nënës natyrë,

Mes ngjyrash shijonin parajsë.

…….

Mbi fushë e kodër mbinë yjet

Përçikën në qiellin pa anë,

Ish ditë që kurrë s’do harroja

Përroit, kur pashë tre ciganë.