(Tek e rrihnin në birucë, ai… qante duke qeshur, apo qeshte duke qarë…!?) Sa herë dëgjonim për arratisje, mendja na punonte për keq. Seç kishte kjo fjalë, një ndjellakeqje, një krisje, gati për thyerje, sa ngjallte makth e angushti. Dukej sikur brenda fjalës “arratisje” kishte aq hidhërimë, frikë dhe gjëmë, sa tjetrit i kushtonte më … Continue reading Naun Kule: “I ARRATISURI” i TAIP SULKOS, NJË ROMAN NDRYSHE