Jorida Satka: Galeri

Po pres një natë tetori,

duke parë këtë shi që lëpin me epsh

çdo gjethe, çdo trung,

çdo milimetër tokë,

grimcat puthin xhamat butësisht,

avujt e kafes lëshojnë aromë të ngrohtë.

Duhani nuk fiket.

Mollëzat pa dashur

prekin emrin tënd.

Harruam të putheshim herën e fundit,

veç sytë pēshpëritën.

Llafazanë si gjithmonë,

s’na lanë të duheshim dhe pak.

Po pres një natë tetori.