Lulzim Tafa: VDEKJA E TË PAQENËS

Gjërat që kurrë nuk kanë ekzistuar

Papritmas nisin

Të zhduken

Dhimbjet

Të ndjejnë vetë dhimbje

Ikën të gjitha mungesat

Ka filluar të digjet shkrumbi

Të vdesin varret

Një i verbër më në fund

Shikon errësirën

Të gjithë të ngrirët u shndërruan në gurë

Andrra tani e sheh në andërr

Veten

O Zot

Po si më rrëshqiti kështu nga duart

Vetja

Një gjë s’e kam kuptuar kurrë

Qysh mundet me e marrë ujin

Etja.