Pse duhet të mbyllen ambasadat e regjimit iranian?
Mbështetësit e Rezistencës Iraniane u mblodhën jashtë ambasadës së regjimit iranian në Berlin dhe konsullatës në Hamburg, duke kërkuar mbylljen e të gjitha objekteve diplomatike të regjimit. Ata brohorisnin: “Ambasada e regjimit iranian, kjo fole spiunësh, duhet të mbyllet”.
Kjo demonstratë u zhvillua pasi konsullatat iraniane në tre qytete gjermane ishin mbyllur tashmë. Gazeta gjermane Bild raportoi se qeveria gjermane po mbyll të gjitha konsullatat e regjimit iranian dhe vendimi “prek 32 zyrtarë konsullorë iranianë të cilët do të humbasin të drejtën e tyre të qëndrimit dhe do të duhet të largohen nga vendi nëse nuk kanë gjithashtu shtetësi gjermane… Me këtë masë, Qeveria federale po i redukton në minimum marrëdhëniet diplomatike me Iranin”.
Javad Dabiran, zëdhënës i Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit (NCRI) në Gjermani, tha: “Për dekada, regjimi iranian ka mbajtur peng politikën e jashtme të Bashkimit Evropian dhe shteteve të tij anëtare përmes mjeteve të ndryshme, duke përfshirë terrorizmin dhe pengmarrjen…. Natyrisht, politika e BE-së ka rezultuar në katastrofë. Ka ardhur koha për të miratuar një politikë vendimtare dhe gjithëpërfshirëse që Rezistenca iraniane e ka theksuar gjithmonë.”
Ndërsa konsullatat iraniane janë mbyllur në mënyrë të arsyeshme, por me vonesë, një pyetje kritike vazhdon: Pse qendra kryesore e spiunazhit dhe terrorizmit, ambasada e regjimit, mbetet e hapur? Dhe pse kundërshtarët e regjimit iranian duhet ende të bëjnë thirrje për t’i dhënë fund politikës së pajtimit dhe të kërkojnë mbylljen e ambasadës së regjimit iranian?
Në një artikull të shkruar në Tagesspiegel më 3 tetor, ish-zëvendëspresidenti i Parlamentit Evropian, profesor Alejo Vidal-Quadras i bëri thirrje qeverisë evropiane që “të njohë zyrtarisht të drejtën e popullit iranian dhe rezistencën e tij për të mbrojtur veten kundër masave shtypëse të qeverisë së tyre tiranike”.
Më 29 tetor, presidentja e zgjedhur e NCRI, Maryam Rajavi dënoi rrëmbimet dhe ekzekutimet e kryera nga regjimi iranian dhe u kërkoi qeverive të Gjermanisë, Suedisë dhe Francës që menjëherë t’i paraqesin këto tre raste rrëmbimi që çojnë në ekzekutim përpara Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara dhe kërkojnë llogari për regjimin iranian.
Rajavi theksoi, “udhëheqësit dhe zyrtarët e regjimit duhet të ndiqen penalisht dhe të sillen para drejtësisë për rrëmbime dhe vrasje të shumta jashtë Iranit,” dhe vazhdoi, “nëse ka vonesa në këtë çështje të rëndësishme dhe nëse ajo kufizohet vetëm në dënime verbale, regjimi do të bëhen më të guximshëm në rrëmbime dhe pengmarrje. Dhurimi i diplomatit terrorist-bombardues Assadollah Assadi dhe Hamid Noury këtij regjimi nga qeveria belge dhe suedeze e ka bërë atë shumë më të pacipë në terrorizëm dhe në kryerjen e krimeve. Ministria e Inteligjencës (MOIS) e mullahëve dhe Garda Revolucionare (IRGC) duhet të vendosen në listën terroriste. Agjentët dhe mercenarët e MOIS dhe IRGC duhet të dëbohen nga Evropa dhe vendet e BE-së dhe ambasadat e regjimit, të cilat janë qendra terrorizmi, spiunazhi dhe bombardimi, duhet të mbyllen.