Robert Shuman, kompozitori që la gjurmë në histori

Shumann kompozoi koncertin e tij për violonçel në një minor në më pak se dy javë, duke e përfunduar më 24 tetor 1850, në moshën 40-vjeçare. Në atë kohë, ai ndihej me shpresë; ai sapo ishte emëruar Drejtor Komunal i Muzikës në Düsseldorf, posti i tij i parë domethënës, që dukej si një shans për të forcuar karrierën e tij. Megjithatë, ky optimizëm fillestar u shua shpejt. Pavarësisht nga talenti i tij, Shumann ishte jashtëzakonisht i dobët në drejtimin dhe kritikat për aftësitë e tij drejtuese u rritën shpejt. Ai arriti të mbajë pozicionin e tij kryesisht për shkak të respektit që njerëzit kishin për të si muzikant.
Zgjedhja për të shkruar një vepër në shkallë të gjerë për violonçel dhe orkestër ishte e pazakontë. Që nga koha e Haydn-it, shumë pak kompozitorë kishin shkruar koncerte për violonçel dhe në shekullin pas Shumanit, vetëm Dvořák dhe Elgar do të krijonin vepra që u bënë shtyllat kryesore të repertorit.
Fillimisht, Shumann e titulloi pjesën “Concert-Piece”, një term i gjerë për kompozimet që ishin si koncerte, por që nuk ndiqnin strukturat tradicionale. Shumanit nuk i pëlqenin pauzat tipike (dhe duartrokitjet që pasuan) midis lëvizjeve të koncerteve, duke ndjerë se këto pushime ndërprenë zhytjen e audiencës në muzikë. Ai e projektoi koncertin e tij që të rrjedhë pa probleme nga një lëvizje në tjetrën në një formë të vetme dhe të vazhdueshme. Në fund të fundit, ai e etiketoi atë një koncert si një lëshim ndaj konventës.

Post Scriptum

Në mesin e kompozitorëve që zhvilluan veprimtarinë e tyre në Gjermani gjatë gjysmës së parë të shekullit XIX, një vend të veçantë zë edhe Robert Shuman. Ai ishte kompozitor, publicist e pianist, pra artist me kulturë të gjerë. Shuman lindi më 1810 në Cvikau të Gjermanisë, rrjedh nga një familje qytetare. Qysh në fëmijëri ky kompozitor ka treguar talentin e dashurinë e tij për muzikën. Pas mbarimit të shkollës fillore dhe asaj të mesme regjistroi studimet në drejtësi, por dashuria për muzikën bëri që ai t’i ndërpres ato dhe filloi të ushtronte shumë në piano te pedagogu i njohur i asaj kohe Vik. Ëndrra e tij për t’u bërë pianist dështoi, sepse Shuman lëndoi gishtin kështu që ai orientohet më shumë nga dirigjimi dhe kompozimi, ndërkaq për interpretimin e veprave të tij në piano kujdesej gruaja e tij, Klara Vik (bija e pedagogut të tij Vik). Shuman jetoi në kohën e ngjarjeve revolucionare dhe këto ndikuan drejtpërdrejt tek ai, ku ai edhe filloi të shkruante artikuj të ndryshëm gjithashtu themeloi një gazetë të re në të cilën ai nisi luftën kundër parimeve mikroborgjeze të kohës. Puna e madhe të cilën e bënte ky kompozitor ndikoi keq në shëndetin e tij, veçanërisht në sistemin nervor. Njëherë edhe kishte tentuar të vriste veten. Kjo sëmundje i përshpejtoi vdekjen kompozitorit, ai vdes në moshën 46 vjeçare në një spital afër Bonit.

Veçoritë e krijimtarisë muzikore të Shumanit

Shumani shquhej për metodën e tij krijuese për stilin e pasur muzikor. Ai ishte njohës i mirë i folklorit gjerman, gjatë kompozimit të disa veprave të tij ai mbështetej në intonacionet e këngëve popullore gjermane. Në veprat e këtij kompozitori që nga ato më të thjeshtat e deri tek ato madhore përshkohet fryma poetike, ndjenjat e pastra, dashuria për natyrën, tipare këto që konsiderohen karakteristika të artit popullor.

Opusi krijues i këtij kompozitori është i begatshëm dhe i përbërë nga veprat për piano, këngë solo, simfoni, koncerte deri tek ato të mëdha skenike opera. Një ndër format e reja e shfaqur në epokën e romantizmit janë miniaturat pianistike në të cilat ky kompozitor shpreh natyrën e tij romantike, fantazinë e tij personale. Këto vepra Shumani i ka të përmbledhura në cikle e të mbështetura në program, të njohura janë: “Karnavali”, “Fluturat”, “Skena fëmijësh” dhe “Albumi për rininë”. Vepra tjera pianistike të njohura janë “Pjesët fantastike” dhe “ Etydet simfonike” dhe temë me variacione “Krajsleriana”. Ai gjithashtu kompozoi kuartete për piano, fantazi për klarinetë e piano, trio për piano, sonata për piano e violinë etj. Kompozitori paraqet zhvillimin e tyre duke përdorur kontrastet më të thjeshta e deri tek momentet dramatike. Shumani gjithashtu njihet si një ndër kompozitorët e këngëve solo. Ka kompozuar rreth 130 këngë solo dhe janë të njohura ciklet “ Dashuria dhe jeta e gruas” dhe “ Dashuria e poetit”

Ka kompozuar 4 simfoni ( B dur, C dur, Es dur dhe d mol) të cilat përmbajnë tiparet tipike të Romantizmit dhe më e njohura është simfonia e 3-të e tij në Es- dur (Simfonia e Rajnës). Vepra të tjera të njohura të këtij kompozitori janë edhe ato Vokalo-instrumentale “Manfred” dhe “ Tablo nga Fausti”. Muzika e këtij kompozitori paraqet rëndësi të madhe edhe për popullin gjerman, por edhe për mbarë Evropën.

Me veprat e tij ai paraqet karakteristikat themelore të epokës se romantizmit dhe janë me shprehje të fuqishme të kohës kur jetoi dhe krijoi ky kompozitor.