Ilirian Zhupa: Gjuhë shqipe

A-ja këmbëhapur

Me stekën midis,

B-ja dy gjinj

Ku njeri ka risk.

*

C-ja si hëna

E gërryer krejt,

Ç-ja bishtdredhur

Që çirret për qejf.

*

D-ja si bota

Në luftën e ftohtë,

Dh-ja dy dhimbje

Që s’lindin dot.

*

E-ja një krehër

Që vihet mbi flokë,

Ë-ja dy pika

Që bien si lotë.

*

F-ja si flaka

Diç digjet në të,

G-ja si gratë

Kur plaken tashmë.

*

Gj-ja është pema

Që do të hedhë rrënjë,

H-ja është dera

E zënë me llëngë.

*

I-ja shigjetë

Pa tel e pa hark,

J-ja jetimi

Që shtrihet pa darkë.

*

K-ja me krahun

Dhe këmbën në erë,

L-ja në gjunjë

Për seks e karrierë.

*

Ll-ja dy njerëz

Që bëjnë e s’bëjnë një,

M-ja shilarës,

Të tundesh mbi të.

*

N-ja një shkallë

Të ngjitesh më lart,

Nj-ja është maja

Me litarin si lak.

*

O-ja një zero

Plot tingëllimë,

P-ja i gjalli

Me barrën mbi shpinë.

*

Q-ja me bishtin

Pak brenda, pak jashtë,

R-ja si shpresa

Që ka pritur gjatë.

*

Rr-ja rënkimi,

Për ç’lemë nga mbrapa,

S-ja lakimi

Për punët e mbrapshta.

*

Sh-ja si shefi,

Që vdes për karrige,

T-ja Tantali

Me rrasën mbi krye.

*

Th-ja thëllimi

Në zgjim e në gjumë,

U-ja rrënkimi

Që njohëm më shumë.

*

V-ja përpjekja

Për ëndrrën dhe shpresën,

X-ja është kryqi

Që pret sa të vdesim.

*

Xh-ja xhelati

Me hark e shigjetë,

Y-ja ylberi

Që deshëm në jetë.

*

Z-ja përpjekja,

Që vdes kot më kot,

Zh-ja vetë qenia

Me thikën në gjoks.

Gusht, 2014.

Nga libri: “Të gjallë dhe të vdekur”.